Vandaag, witte donderdag, 14 april 2022 's middags
Wanneer ik de vuilnisbakken van mezelf (en van de buren) weer even naar hun plek rijd, zie ik
de kunstenares, met haar partner, zo blijkt later
Wanneer ik de vuilnisbakken van mezelf (en van de buren) weer even naar hun plek rijd, zie ik
de kunstenares, met haar partner, zo blijkt later
hun ‘punt’ maken
Niets is op
zichzelf, alles is
verbonden
Deze zin had ik al op haar site Jacqueline van Kester gelezen
en blijkt de titel van het kunstwerk
Niets is op
zichzelf, alles is
verbonden
Deze zin had ik al op haar site Jacqueline van Kester gelezen
en blijkt de titel van het kunstwerk
En dan gebeurt het
als ik naar hen toeloop, met mijn camera in de hand en vraag of ik zo een foto van hen mag maken,
terwijl zij hun 'punt' aan het maken zijn,
dat ik ineens ondersteboven val
zomaar, op de grond
en me daar en dan bedenk, in die split second voor ik kan denken aan
gênant, want alles is heel (kleren en lichaam)
stel, dat ik dit, in het kader van alles is verbonden,
als deel van het 'plan' mag / kan zien
in plaats van als nalatigheid, onvoorzichtigheid, onbeholpenheid
hoe ziet die foto, dat beeld, er dan uit
vanuit liggend perspectief
nou, zo dus
als ik naar hen toeloop, met mijn camera in de hand en vraag of ik zo een foto van hen mag maken,
terwijl zij hun 'punt' aan het maken zijn,
dat ik ineens ondersteboven val
zomaar, op de grond
en me daar en dan bedenk, in die split second voor ik kan denken aan
gênant, want alles is heel (kleren en lichaam)
stel, dat ik dit, in het kader van alles is verbonden,
als deel van het 'plan' mag / kan zien
in plaats van als nalatigheid, onvoorzichtigheid, onbeholpenheid
hoe ziet die foto, dat beeld, er dan uit
vanuit liggend perspectief
nou, zo dus
hahaha, wát een plaatje…
een beeld met een herinnering
voor mij
en hoe zijn zij mij gewaar?
die vrouw die daar
als fotograaf nu
op de grond ligt
gestruikeld over eigen benen
om die juist niet te nemen
vandaag
maar eens even te blijven liggen
en stil te staan bij
dat zij
‘graaft’ naar een foto
alles voor een beeld
blijkbaar?!
waaruit zij
een gedicht kan schrijven
een beeld met een herinnering
voor mij
en hoe zijn zij mij gewaar?
die vrouw die daar
als fotograaf nu
op de grond ligt
gestruikeld over eigen benen
om die juist niet te nemen
vandaag
maar eens even te blijven liggen
en stil te staan bij
dat zij
‘graaft’ naar een foto
alles voor een beeld
blijkbaar?!
waaruit zij
een gedicht kan schrijven
Op Jaqueline site lees ik ook:
Eenvoud met diepgang.
Aards en spiritueel.
Scheppen vanuit verbinding
met de natuur in mijzelf en buiten mij.
Jacqueline van Kester, Rijswijk 1960
Woont en werkt in Pijnacker
Het werk van Jacqueline bestaat uit installaties, houten panelen en schilderijen.
De materialen die zij gebruikt zijn van een basale eenvoud en aardsheid; klei, leem, natuurlijke pigmenten en touw maar ook meer “verheven” materialen zoals edelstenen, bladgoud en bladzilver.
Haar werk lijkt op het eerste gezicht heel verschillend van aard maar heeft als gemene deler de fascinatie en verwondering voor symboliek, het mystieke en spirituele.
Zij wordt hierin geïnspireerd door de natuur, de natuur in de breedste zin van het woord.
Hiermee bedoelt ze de menselijke innerlijke natuur en de natuur van de aarde.
In haar werk is dit terug te zien in motieven van bloemen, planten en bomen, organische vormen en natuurlijke kleuren en daartegenover voorstellingen die symbool staan voor de innerlijke geestelijke wereld van de mens.
Jacqueline probeert door middel van haar werk de ervaring op te wekken dat deze twee ogenschijnlijk verschillende naturen één en dezelfde zijn.
In de universele symbolen die vaak terug komen in haar werk ligt het beeld van die eenheid én het droombeeld van het scheppen van een nieuwe, mooiere wereld met meer bezieling.
En ik schrijf:
Er waren eerder (onderwijsmiddag bij het MST, dinsdag 12 april 2022) de aanwijzingen
de op de grond liggende steen, met daarop, daarin 2 cirkels en een hart
die ik opgepakt en meegenomen heb
de metalen boom, met de (wens)bladeren,
het schaap en het ei
En er was dus mijn ondersteboven rollen
op het moment dat ik de foto wilde nemen
en de realisatie terwijl ik daar lig
dat ook dit een reden zal hebben
dat het misschien de bedoeling is dat ik de foto zo maak? En maak.
Dan komt binnen
dat het mogelijk de bedoeling is dat ik genomen en geven verbindt?
Ik pak de steen straks in als cadeau
Ook denk ik, is het misschien zo dat de grond mij,
naast de steen nu zijn eigen podium aanreikt?
En ik in gelegenheid gelaagdheid mag / kan ontdekken
Aha, de titel van het gedicht heeft zich geopenbaard
GELAAGDHEID IN GELEGENHEID (VAN BESTAAN)
Hoe bamboestengels
op het gras gelegen
gelegenheid kregen
de gelaagdheid
van bestaan
te tonen
in die gestreepte cirkel
laat jij
mij
via ont-dekken
ontdekken
dat juist daar
waar je strepen ontbreken
de schijnbare cirkel
ontstaat
Erica Rekers, 14 april 2022
Eenvoud met diepgang.
Aards en spiritueel.
Scheppen vanuit verbinding
met de natuur in mijzelf en buiten mij.
Jacqueline van Kester, Rijswijk 1960
Woont en werkt in Pijnacker
Het werk van Jacqueline bestaat uit installaties, houten panelen en schilderijen.
De materialen die zij gebruikt zijn van een basale eenvoud en aardsheid; klei, leem, natuurlijke pigmenten en touw maar ook meer “verheven” materialen zoals edelstenen, bladgoud en bladzilver.
Haar werk lijkt op het eerste gezicht heel verschillend van aard maar heeft als gemene deler de fascinatie en verwondering voor symboliek, het mystieke en spirituele.
Zij wordt hierin geïnspireerd door de natuur, de natuur in de breedste zin van het woord.
Hiermee bedoelt ze de menselijke innerlijke natuur en de natuur van de aarde.
In haar werk is dit terug te zien in motieven van bloemen, planten en bomen, organische vormen en natuurlijke kleuren en daartegenover voorstellingen die symbool staan voor de innerlijke geestelijke wereld van de mens.
Jacqueline probeert door middel van haar werk de ervaring op te wekken dat deze twee ogenschijnlijk verschillende naturen één en dezelfde zijn.
In de universele symbolen die vaak terug komen in haar werk ligt het beeld van die eenheid én het droombeeld van het scheppen van een nieuwe, mooiere wereld met meer bezieling.
En ik schrijf:
Er waren eerder (onderwijsmiddag bij het MST, dinsdag 12 april 2022) de aanwijzingen
de op de grond liggende steen, met daarop, daarin 2 cirkels en een hart
die ik opgepakt en meegenomen heb
de metalen boom, met de (wens)bladeren,
het schaap en het ei
En er was dus mijn ondersteboven rollen
op het moment dat ik de foto wilde nemen
en de realisatie terwijl ik daar lig
dat ook dit een reden zal hebben
dat het misschien de bedoeling is dat ik de foto zo maak? En maak.
Dan komt binnen
dat het mogelijk de bedoeling is dat ik genomen en geven verbindt?
Ik pak de steen straks in als cadeau
Ook denk ik, is het misschien zo dat de grond mij,
naast de steen nu zijn eigen podium aanreikt?
En ik in gelegenheid gelaagdheid mag / kan ontdekken
Aha, de titel van het gedicht heeft zich geopenbaard
GELAAGDHEID IN GELEGENHEID (VAN BESTAAN)
Hoe bamboestengels
op het gras gelegen
gelegenheid kregen
de gelaagdheid
van bestaan
te tonen
in die gestreepte cirkel
laat jij
mij
via ont-dekken
ontdekken
dat juist daar
waar je strepen ontbreken
de schijnbare cirkel
ontstaat
Erica Rekers, 14 april 2022
Daarna
op mijn knieën gelegen
kom ik langzaam overeind
en zie een streep
in een cirkel
transformeren