Vanmorgen vond ik, in de vitrinekast in de ontbijtzaal, 2 boeken die mijn aandacht trokken en aangezien ik boven het geld woon hier, de bank bevindt zich namelijk in het zelfde gebouw als de hostel, maar dan op de begane grond, is het een kleine moeite om aan het geld te komen, om ze te kunnen kopen
Ik heb geen plan voor deze dag en loop, na het ontbijt, de hostel uit en sla links af en weer links en sta dan op een plein en oog in oog met Antonio Ribeiro Chiado, via internet, als ik hem daar opzoek, ontdek ik dat ik vlak bij het beroemde cafe "A Brasileira" sta en besluit daar een groene thee met pasteis de Belem http://eten-en-drinken.infonu.nl/recepten/118892-pasteis-de-belem-verrukkelijke-portugese-roomtaartjes.html te nuttigen.
Daar te mogen zitten waar Pessoa ooit zelf zat en bij hem aan zijn monumentale tafel te mogen plaatsnemen ... tja, zeg daar maar eens nee op .....
Fernando Pessoa, wat is het dat je me wenst te vertellen, wenst te laten zien, te laten ervaren?
Ik sla de dichtbundel Lisboa poets open, het blijkt pag 152-153 en ik lees daar onderstaand gedicht van Florabela Espanca (Vila Vicosa, December 8, 1894 – Matosinhos, December 8, 1930). Frenando Pessoa later would call her "a twin soul of mine"
Poeh ... even laten bezinken.
En wat schrijf ik hier vervolgens?
HARTENPIJN
Hier, op deze plek
waar verleden en toekomst samenkomen
waar dichters openen
dat wat onder woorden gebracht is
naar het heden van nu
mis ik jou
en blijf dromen, dromen
dat de hartenpijn
van steeds tijdelijk zijn
die je aan het worden bent
ooit went
ooit went
Erica Rekers 14 mei 20116
In het piepkleine souvenir winkeltje, in het café, koop ik een paar ansichtkaarten van Pessoa en er is er 1 waar hij aan de bar van het café staat te drinken en die tekst, in het Portugees, laat ik vertalen door de man van de shop
Samengevat komt het neer op, je hebt mijn geboortedatum en sterfdatum, maar dat wat ertussen ligt is van mij. (Fernando, gisteren, wees me in de kerk, die gebouwd is nav de 3 kinderen, die de verschijning van Maria hebben meegemaakt, in 1917) de graven van deze drie. Het waren dus toch hun geboorte- en sterfdata. Fernando twijfelde hierover).
Ik loop even verder een kerk binnen en zie daar de tekst 'sempre pela vida' 15:00 Hour, hetgeen internet vertaald met 'altijd voor het leven'
Ik loop even verder een kerk binnen en zie daar de tekst 'sempre pela vida' 15:00 Hour, hetgeen internet vertaald met 'altijd voor het leven'
Ik loop verder linksaf en loop tegen de oudste boekhandel van de wereld aan. Binnen vind me eerst het boek la universal historie da pulhice humana, zoiets, ik vraag de dames wat pulhice betekend ze zegt infamy, geen idee en daarna misery ? er staat een vrouwen arm / hand van een vrouw die de man een appel biedt. Ik besluit daar het in het Portugees is dit boek niet te kopen. daarna vind me het boek today I feel
En besef dat ik er zelf 1 mag maken bij de foto van wat ik 'Pessoa abstract' vind
Ik heb het hele boekje doorgebladerd en als ik em voor de tweede keer doorblader zie ik ineens een lettertype dat ik de eerste niet zag, ik blader terug en zie
Foto
Like a Chinese ladybird
ladybird = een lieveheersbeestje edoch hoezo een Chinese?
Dan lees ik in het dichters boek dat Zie tekst boek
Dan muziek een cellospeler zomaar midden op straat, ik koop zijn cd hij heeft een musicals opleiding gedaan, vertelt hij me, als ik daar naar vraag en zijn heerlijcke muziek leidt me naar een andere man, die ook midden op straat, met een glazen waarzeggersbol kunsten uithaalt, met zijn lichaam en handen, gebaseerd op, zo ik het zie, pure balans, vertrouwen, evenwicht en overgave en dan meld zich de man die drugs verkoopt zich aan de andere kant, hij fluistert wat in mijn oor of ik iets wil kopen ? Toebal? Eh toeval? Eh?
Dan loop ik naar de rivier, de taag en passeer 2 kunstenaars die met veren werken, mmmmm, bijzonder, heb mezelf verwent en wat gekocht. Tnx gays. Ik heb me vergist in mijn mailadres, hoe inconveniënt
Foto
Like a Chinese ladybird
ladybird = een lieveheersbeestje edoch hoezo een Chinese?
Dan lees ik in het dichters boek dat Zie tekst boek
Dan muziek een cellospeler zomaar midden op straat, ik koop zijn cd hij heeft een musicals opleiding gedaan, vertelt hij me, als ik daar naar vraag en zijn heerlijcke muziek leidt me naar een andere man, die ook midden op straat, met een glazen waarzeggersbol kunsten uithaalt, met zijn lichaam en handen, gebaseerd op, zo ik het zie, pure balans, vertrouwen, evenwicht en overgave en dan meld zich de man die drugs verkoopt zich aan de andere kant, hij fluistert wat in mijn oor of ik iets wil kopen ? Toebal? Eh toeval? Eh?
Dan loop ik naar de rivier, de taag en passeer 2 kunstenaars die met veren werken, mmmmm, bijzonder, heb mezelf verwent en wat gekocht. Tnx gays. Ik heb me vergist in mijn mailadres, hoe inconveniënt
Dan kom ik bij een winetasting room.
Ik mag daar kennismaken met een concept dat ik nog niet kende en dat stamt uit Italië zeggen de dames
Er ontstaat daar
WINETASTING ROOM
Portugese wijn, wijn, wijn
wat daarover meer te schrijven
dan dat het proeven
mij oh zo fijn
in neus en mond laat zijn
zelfs zo dat ik daar zou kunnen blijven
Oh?! wijnglas leeg ...