Vanmorgen besloten, na de aanwijzing van M vorig weekend, in het Rijksmuseum Twenthe, bij de opening van de expositie HOMO LUDENS, om op de fiets de route Heerlijck Zicht aan te vangen.
Gelukkig kon ik één van de twee oude vouwfietsen weer in elkaar vouwen, de banden hiervan opgepompt krijgen lukt me ook en zo vertrek ik rond enen richting Herberg de Pol, alwaar je het informatie boekje Heerlijck Zicht kunt kopen.
Ik bof, want het blijkt dit weekend het literaire themaweekend...
Na een heerlijcke mosterdsoep met warm broodje brie en na een beeld te hebben gekregen van de kunstwerken, http://www.kunstvereniging.nl/agenda/eerste-editie-heerlijck-zicht
stap ik weer op de fiets en begin dit avontuur...
Even later beland ik bij
Gelukkig kon ik één van de twee oude vouwfietsen weer in elkaar vouwen, de banden hiervan opgepompt krijgen lukt me ook en zo vertrek ik rond enen richting Herberg de Pol, alwaar je het informatie boekje Heerlijck Zicht kunt kopen.
Ik bof, want het blijkt dit weekend het literaire themaweekend...
Na een heerlijcke mosterdsoep met warm broodje brie en na een beeld te hebben gekregen van de kunstwerken, http://www.kunstvereniging.nl/agenda/eerste-editie-heerlijck-zicht
stap ik weer op de fiets en begin dit avontuur...
Even later beland ik bij
DEZE WITTE WIEVEN, OOIT DERWISJEN?
Zittend tussen zeven
waarvan vijf inmiddels tot vrouwen omgebouwde
en twee nog kind gebleven
lijven
wiens witte jurken even
tegen mij aanschurken
in dit magnifiek geurende
witte kantbloemenveld
blijk ik welgeteld ineens
de uitzondering ?!
want terwijl zij onderling
verbonden zijn
zo wit, puur en sereen ogen
draaien zij met kleine en grotere bogen
om mij heen
hetgeen mij meteen bewust
maakt
van mijn bruin/zwarte lokken
de grijze jas die ik draag en
het te midden zijn
van dit draaiend bidden
waarin de verschillende levensfasen
rondom mij staan opgesteld
die van het onbevangen kind
tot de door het leven aangetaste
die zonder arm
over het rijk geschakeerde leven van vrouw zijn
vertelt
Erica Rekers
15 juli 2017