Vanmorgen ging ik op pad naar het hart van het glazen labyrint, een kunstwerk, gemaakt door Hermine van der Does, dat gelegen is op het grasveld Boinksweide, als blijkt, zoals mij vaker is opgevallen, wanneer ik onderweg ben naar zo'n centrum, dit is namelijk niet het eerste labyrint dat ik loop, dat het de moeite waard is ten volle te genieten van de hele weg daar naar toe.
Ik kom allereerst een naamplaatje tegen, dat me vertelt dat de boom, die me hier zo uitbundig begroet, de Japanse noteboom eh notenboom toch?) is. Een heuse Ginkgo in Diepenheim ??? denk ik. Welke noten zouden dat zijn? want ik zie er geen liggen cq hangen.
Ik kom allereerst een naamplaatje tegen, dat me vertelt dat de boom, die me hier zo uitbundig begroet, de Japanse noteboom eh notenboom toch?) is. Een heuse Ginkgo in Diepenheim ??? denk ik. Welke noten zouden dat zijn? want ik zie er geen liggen cq hangen.
Goethe
Ik pak drie bladeren op, die ik vervolgens in mijn zak steek en loop door. Iets verder, in dezelfde straat, staat op een volgend bordje, hopbeuk, ik spring een keer met beide benen van de grond, roep hop, schiet in de lach en loop verder.
Eerlijk is eerlijk, pas op de terugweg, als ik deze beuk nog eens goed bekijk, zie ik waarom hij zo heet, hij oogt als een kruising tussen een hop en een beuk ...
Ik pak drie bladeren op, die ik vervolgens in mijn zak steek en loop door. Iets verder, in dezelfde straat, staat op een volgend bordje, hopbeuk, ik spring een keer met beide benen van de grond, roep hop, schiet in de lach en loop verder.
Eerlijk is eerlijk, pas op de terugweg, als ik deze beuk nog eens goed bekijk, zie ik waarom hij zo heet, hij oogt als een kruising tussen een hop en een beuk ...
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hopbeuk
Ik loop weer verder, sla linksaf en zie dan de boinksvijver al liggen, in de boinksweide. Vanuit een ooghoek ben ik links van mij het labyrint gewaar en tegelijk zie ik een paadje dat om de vijver heen loopt. Iets in me zegt eerst dit paadje te lopen en terwijl ik zo het kunstwerk in de vijver, een ruimtelijk werk, gemaakt door Jeroen Bolleman http://www.jeroenbolleman.nl/ nader, helpen de drie bladeren, die ik in mijn zak heb, van de Japanse notenboom zonder noten, me herinneren gebruik te maken van bladeren en zo ontstond
Ik loop weer verder, sla linksaf en zie dan de boinksvijver al liggen, in de boinksweide. Vanuit een ooghoek ben ik links van mij het labyrint gewaar en tegelijk zie ik een paadje dat om de vijver heen loopt. Iets in me zegt eerst dit paadje te lopen en terwijl ik zo het kunstwerk in de vijver, een ruimtelijk werk, gemaakt door Jeroen Bolleman http://www.jeroenbolleman.nl/ nader, helpen de drie bladeren, die ik in mijn zak heb, van de Japanse notenboom zonder noten, me herinneren gebruik te maken van bladeren en zo ontstond
Je kunt het je misschien wel voorstellen hoe ik, mezelf als gluurster neerzettend, vanachter die bladeren, denk naar een beeld van een bloot mens cq blote mensen te kijken
Echter niets blijkt meer waar, want als het vlot, dat vrij op het water dobbert, uiteindelijk draait, laat ik mezelf schrikken ...
Ik neem even plaats op een bankje, om hetgeen ik waargenomen heb op me in te laten werken, als er een vrouw komt aanlopen, die vraagt of ze ook even op het bankje mag plaats nemen. We raken in gesprek en slechts één van de vele dingen die ze me komt brengen is de realisatie, doordat ze mij vertelt wat zij waarneemt, als ze naar het kunstwerk kijkt, dat wat ik waarneem veel, zo niet alles, over mij zegt en weinig over het kunstwerk. Dank voor het delen AM.
LEVEN?
Drie mensen
dobberend op een vlot
staan symbool voor leven
kijken over de rand
en schrikken zich rot
want enigszins afgedreven
blijkt afgeserveerd ?!
Erica Rekers 17 oktober 2014
Het is inmiddels middag als ik verder loop, tot de prachtige rode bladeren van de esdoorn, die aan mijn voeten liggen, me een halt toeroepen. Ik maak er een bloem van en draag deze met mij mee.
Klik voor bijpassende achtergrondmuziek op bovenstaande pijl
Wanneer ik vervolgens bij het glazen labyrint aankom, vallen de verschillende puzzelstukjes, langzaam, in elkaar ...
Wanneer ik vervolgens bij het glazen labyrint aankom, vallen de verschillende puzzelstukjes, langzaam, in elkaar ...
www.vanderdoesglas.com
Ineens voel ik, in een diep bewustzijn, hoe bladeren, die vanaf het begin van de wandeling deze dag kleuren, ook hier weer een hoofdrol pakken, want wanneer ik denk, 'laat ik mijn hart eens een bloemetje brengen', vraag ik me daarna af wie dit eigenlijk bedacht heeft, mijn hart of de bladeren?! ...
Ineens voel ik, in een diep bewustzijn, hoe bladeren, die vanaf het begin van de wandeling deze dag kleuren, ook hier weer een hoofdrol pakken, want wanneer ik denk, 'laat ik mijn hart eens een bloemetje brengen', vraag ik me daarna af wie dit eigenlijk bedacht heeft, mijn hart of de bladeren?! ...
HET GLAZEN LABYRINT
Verward
als daar aan mijn voeten ligt
het labyrint
ben ik
achter elke opgetrokken muur
steeds en weer structuur gewaar
van ontmoeten
langs haar glazen wanden
onderweg naar stranden
in mijzelf
en het ontvangen door mijn hart
van bladeren
slaat de bladzijde om ...
Erica Rekers 17 oktober 2014