Vandaag, woensdag 19 september 2018, 's morgens, op deze vrij van werk dag, ben ik eerst gezeten, in het zonlicht, op het bankje, in de tuin, onder de perenboom, als ineens de wind opsteekt en flink ook en ik het gras zie gaan liggen (zie buigen, zoals collega J. morgen 20-09-2018 tegen me zal zeggen) voor hem
Ik maak dezelfde beweging en ga op het bankje liggen en schrijf, aldus en geïnspireerd door wind:
BUIGEN
Vandaag walste er een luchtstroom
over het gras heen
één die aan u, wind, onderdanig was
en over de bladeren
aan de takken van de boom
en over haar
die daar, in stilte, was gaan liggen
op het bankje, in de tuin,
in de kilte, die deze luchtstroom,
die u, wind, teweegbracht
zacht drong het tot haar door
dat ook zij, een kind voor dit element,
aldaar gelegen
in wind, haar lesje, nederigheid
tegenkwam
vandaag waaide wind rond
en niemand, van de aanwezigen,
ook zij niet, stelde hem de vraag
naar het hoezo? het waarom?
hij vandaag zo walsend was
de vraag waaide over
en wind
toen die langzaam inzag
gedurende de dag
dat al dat gestoei
met hemzelf
hem nergens
maar dan ook nergens anders bracht
dan over, langs en rond
toen ging hij liggen
bij haar
en vond daar
rust
toen stond zij op
Erica Rekers, 19 september 2018
Even later arriveren de nieuwe Nespresso cups. Er zit een cadeau bij en ik haal daaruit tevoorschijn: