Vandaag, maandagavond, 20 april 2020
Weer een schrijversavonduurtje met Heleen en kornuiten
Je laat zien en draagt voor:
Weer een schrijversavonduurtje met Heleen en kornuiten
Je laat zien en draagt voor:
Je vraagt ons een dier, een vogel, of een insect, in gedachten te nemen die we kennen vanuit de tuin
Ik schrijf: de poezen
En die te laten praten:
Ik schrijf: de poezen
En die te laten praten:
Ik schrijf:
De poezen laten me zien hoe zen ze zijn
Even later ontstaat:
De poezen zeggen me zachtjes hoe zen ze zijn
Je laat ons zien en draagt voor uit
Marieke Lucas Rijneveld: De avond is ongemak:
De poezen laten me zien hoe zen ze zijn
Even later ontstaat:
De poezen zeggen me zachtjes hoe zen ze zijn
Je laat ons zien en draagt voor uit
Marieke Lucas Rijneveld: De avond is ongemak:
Oefening
En in die 8 minuten free writing schrijf ik:
Kijk, daar zitten we weer,
aan tafel.
vier mensen en vier borden met bestek.
Er was beleg, kaas en wat vleeswaren.
Er was roomboter.
Er waren boterhammen, van die dikke, bruine, molenbrood, van de warme bakker,
door mam zelf in plakken gesneden.
Er was een theepot en een theelichthouder voor deze pot, met een brandend waxinelichtje.
Er was een tafelkleed, zonder servetten.
Aha..., vandaar dat ik die nu altijd op tafel leg, die heb ik toen daar blijkbaar gemist.
Er was mijn vaders doen,
aangezien hij, vanwege zijn gebit,
alles heel fijn sneed,
en daar lang over deed, om het fijn te snijden,
dat er geen herinnering
aan een dialoog in mij opkomt nu,
niet een van tijdens de lunch tenminste,
ze zijn er nog wel van tijdens het diner
Misschien was er voor mij geen mogelijkheid
een gesprek tot stand te laten komen
tijdens de lunch
daar de woorden
na uitgesproken te zijn
meteen werden opgenomen
in het snijdende geluid
van mes over porselein
We zaten er, behalve bij ziekte, altijd,
alle vier, vader, moeder, mijn broer en ik,
aan die tafel
en genoten van mijn moeders gulheid
en haar lach,
want zij was het die ons daar,
aan die tafel,
waar ik nu dit verhaal aan schrijf,
altijd van voedsel
en in liefde voorzag
Erica Rekers, 20 april 2020
Je laat ons zien:
Kijk, daar zitten we weer,
aan tafel.
vier mensen en vier borden met bestek.
Er was beleg, kaas en wat vleeswaren.
Er was roomboter.
Er waren boterhammen, van die dikke, bruine, molenbrood, van de warme bakker,
door mam zelf in plakken gesneden.
Er was een theepot en een theelichthouder voor deze pot, met een brandend waxinelichtje.
Er was een tafelkleed, zonder servetten.
Aha..., vandaar dat ik die nu altijd op tafel leg, die heb ik toen daar blijkbaar gemist.
Er was mijn vaders doen,
aangezien hij, vanwege zijn gebit,
alles heel fijn sneed,
en daar lang over deed, om het fijn te snijden,
dat er geen herinnering
aan een dialoog in mij opkomt nu,
niet een van tijdens de lunch tenminste,
ze zijn er nog wel van tijdens het diner
Misschien was er voor mij geen mogelijkheid
een gesprek tot stand te laten komen
tijdens de lunch
daar de woorden
na uitgesproken te zijn
meteen werden opgenomen
in het snijdende geluid
van mes over porselein
We zaten er, behalve bij ziekte, altijd,
alle vier, vader, moeder, mijn broer en ik,
aan die tafel
en genoten van mijn moeders gulheid
en haar lach,
want zij was het die ons daar,
aan die tafel,
waar ik nu dit verhaal aan schrijf,
altijd van voedsel
en in liefde voorzag
Erica Rekers, 20 april 2020
Je laat ons zien:
Ellsworth Kelly Yellow over Yellow (Jaune sur jaune) from Suite of Twentey-seven color lithographs 1964-65
Oefening
Oefening
Ik schrijf: yellow
HELLO YELLOW
2 B that color
in the flow
that brings amor
2 the show
2 B that color
that can glow
and shows us
mellow
how 2 turn
yellow
over
yellow
in2
a cello
with just some
extra lines
Erica Rekers, 20 april 2020
HELLO YELLOW
2 B that color
in the flow
that brings amor
2 the show
2 B that color
that can glow
and shows us
mellow
how 2 turn
yellow
over
yellow
in2
a cello
with just some
extra lines
Erica Rekers, 20 april 2020