Vandaag, 20 juli 2010
GRASSPRIETJE
Hoe onbeduidend je ook lijkt
de kracht van jouw gedachte
aan terugkeer
blijkt telkens weer
sterker dan ik verwachtte
en terwijl in mijn ‘ik wil je daar niet’
jij een moedige kans schoon ziet
die mij het aankijken geeft…
zal het u niet verbazen
dat jij, tussen de mazen
van mijn gestelde wet
slibt
de regels van alle stoeptegels
aan je laars lappend
tussen het grint
je kaarsrechte rug wiegend
in de wind
mij groen en geel ergert
Kan ik het aan je te laten staan?
Grassprietje …
Nee, ik wied je …
Erica Rekers, 20 juli 2010