Vanmiddag in Deventer
Tromgeroffel en Engelstalige Afrikaanse kinderen dansen onder bezielende leiding van hun ouders / begeleiders?
Een rituele dans. Hoe vrij is dit? denk ik.
Als ik mijn ogen sluit waan ik me in Afrika, maar met mijn ogen open zijn zij nog steeds slaaf,
alleen nu van hun begeleiders / ouders, op de Brink van Deventer.
Ik dacht met N., als lunch, een visje op de markt te eten, maar dat blijkt helemaal niet te gebeuren. Wat wel gebeurt is, dat ik mezelf geconfronteerd zie met een slecht voor mezelf zorgende ik, deze middag, een absoluut, maar waarop gebaseerd, vertrouwen en een, op het grenzeloze af, afwachtende houding, waar N., bij zijn arriveren, nog net een stokje voor weet te steken, door er nog een andere confrontatie aan toe te voegen, te weten, dat ik mezelf in een positie weet te manoeuvreren die me laat voelen hoe ik mijzelf niet help naar een gezellig samenzijn, maar naar een voor mijzelf destructieve communicatie (ik schrik van mezelf) en destructief (vlucht)gedrag. Toen N. arriveerde had ik nog 30 minuten alvorens door te mogen naar het vaderdagsdiner.
Op de vraag hoe red ik mijzelf (hier) in 30 minuten (uit)? ..... kan ik nu schrijven dat een kom linzensoep wonderen verricht .....
In N.'s afwezigheid had ik in de boekhandel een kop koffie gedronken, met een schaaltje koekjes en een aantal boeken door mijn handen laten glijden en besloten 'De man die de taal van de slangen sprak.' te kopen, omdat het woord van, in dat ander lettertype, me intrigeerde.
Het vaderdagsdiner bij de Swarte Ruyter was een groot succes.
Tromgeroffel en Engelstalige Afrikaanse kinderen dansen onder bezielende leiding van hun ouders / begeleiders?
Een rituele dans. Hoe vrij is dit? denk ik.
Als ik mijn ogen sluit waan ik me in Afrika, maar met mijn ogen open zijn zij nog steeds slaaf,
alleen nu van hun begeleiders / ouders, op de Brink van Deventer.
Ik dacht met N., als lunch, een visje op de markt te eten, maar dat blijkt helemaal niet te gebeuren. Wat wel gebeurt is, dat ik mezelf geconfronteerd zie met een slecht voor mezelf zorgende ik, deze middag, een absoluut, maar waarop gebaseerd, vertrouwen en een, op het grenzeloze af, afwachtende houding, waar N., bij zijn arriveren, nog net een stokje voor weet te steken, door er nog een andere confrontatie aan toe te voegen, te weten, dat ik mezelf in een positie weet te manoeuvreren die me laat voelen hoe ik mijzelf niet help naar een gezellig samenzijn, maar naar een voor mijzelf destructieve communicatie (ik schrik van mezelf) en destructief (vlucht)gedrag. Toen N. arriveerde had ik nog 30 minuten alvorens door te mogen naar het vaderdagsdiner.
Op de vraag hoe red ik mijzelf (hier) in 30 minuten (uit)? ..... kan ik nu schrijven dat een kom linzensoep wonderen verricht .....
In N.'s afwezigheid had ik in de boekhandel een kop koffie gedronken, met een schaaltje koekjes en een aantal boeken door mijn handen laten glijden en besloten 'De man die de taal van de slangen sprak.' te kopen, omdat het woord van, in dat ander lettertype, me intrigeerde.
Het vaderdagsdiner bij de Swarte Ruyter was een groot succes.