Toen ik vanavond, na de opening bij boerderij de Helle, waarover later meer, gauw nog even naar thuis reed, voor een kom warme soep, zag ik, in het grote licht van de auto, in een bocht van de weg, 'iets' oplichten, ik stopte (natuurlijk) de auto en ging op onderzoek uit, want hoevaak reed ik hier al langs en zag andere dingen...
want er is vanavond een lezing
Landschatten... en ik ben weer even bij de ingeklapte opklapstoel
Die overdag als taak heeft
IK ZIE HET... NIET MEER ZITTEN = STAAN
Weet je, die ingeklapte opklapstoel
leunend tegen de boom
die, zo lijkt het, gedacht heeft
ik laat de boel de boel eens
en ontzie mijzelf even van de taak die mij leeft
een taak die men mij meestal geeft
en laat je, in plaats van zitten,
juist even, bij me stilstaan
stil staan
zodat je misschien, ineens kunt zien
in die fractie van tijd, die een zichtlijn geeft
déze landschat
in het licht dat avond heet
Erica Rekers 20 oktober 2017