Vandaag, zondag, 21 maart 2021
Vanmorgen ben ik ineens weer bezig met 3 maart 2021, met haw, the red fruit from the hawthorn (het rode fruit van de meidoorn) en verdiep me hier wat meer in en vind https://en.wikipedia.org/wiki/Crataegus en het brengt me vandaag bij de dichter (en nobelprijswinnaar) Seamus Heaney https://www.nobelprize.org/prizes/literature/1995/8423-poetry-1995/
die in 1987 een dichtbundel met de titel The Haw Latern en het gelijknamige gedicht gaat als volgt:
The Haw Lantern
The wintry haw is burning out of season,
crab of the thorn, a small light for small people,
wanting no more from them but that they keep
the wick of self-respect from dying out,
not having to blind them with illumination.
But sometimes when your breath plumes in the frost
it takes the roaming shape of Diogenes
with his lantern, seeking one just man;
so you end up scrutinized from behind the haw
he holds up at eye-level on its twig,
and you flinch before its bonded pith and stone,
its blood-prick that you wish would test and clear you,
its pecked-at ripeness that scans you, then moves on.
Mijn vertaling:
DE MEIDOORNBES LANTAARN
De winterse meidoornbes brandt buiten het seizoen,
krab van de doorn, een klein lichtje voor kleine mensen,
niet meer van hen willen maar dat ze behouden
het lont van het zelf-respect voor het uitsterven
ze niet hoeven te verblinden met verlichting.
Maar soms wanneer jouw adem pluimt in de vorst
de via roamen verkregen vorm van Diogenes aanneemt
met zijn lantaarn, op zoek naar een rechtvaardig mens;
eindig jij onderzocht vanachter de meidoornbes
hij houdt stand op oog-niveau op zijn takje
en jij krimpt ineen voor zijn gebonden merg en steen,
zijn bloed-prik die jij wenst zou je testen en zuiveren,
hij pikte-bij rijpheid die jou scant, gaat dan verder.
Geniaal, dat hij de meidoorn als boom / struik de mogelijkheid toedicht om nu eens ons, de mens,
op onze rijpheid te testen, te scannen, te p(r)ikken en te zien of we zijn test op rechtvaardig mens zijn
kunnen doorstaan en dan dat open einde, hahaha, -gaat dan verder.- je achterlatend met een gevoel van,
ja, en? ben ik nou rijp (zuiver?)
Ik probeer intussen het beeld dat Seamus voor ogen had, toen hij dit gedicht schreef, voor mijn ogen te krijgen en
vind oa deze foto's
Vanmorgen ben ik ineens weer bezig met 3 maart 2021, met haw, the red fruit from the hawthorn (het rode fruit van de meidoorn) en verdiep me hier wat meer in en vind https://en.wikipedia.org/wiki/Crataegus en het brengt me vandaag bij de dichter (en nobelprijswinnaar) Seamus Heaney https://www.nobelprize.org/prizes/literature/1995/8423-poetry-1995/
die in 1987 een dichtbundel met de titel The Haw Latern en het gelijknamige gedicht gaat als volgt:
The Haw Lantern
The wintry haw is burning out of season,
crab of the thorn, a small light for small people,
wanting no more from them but that they keep
the wick of self-respect from dying out,
not having to blind them with illumination.
But sometimes when your breath plumes in the frost
it takes the roaming shape of Diogenes
with his lantern, seeking one just man;
so you end up scrutinized from behind the haw
he holds up at eye-level on its twig,
and you flinch before its bonded pith and stone,
its blood-prick that you wish would test and clear you,
its pecked-at ripeness that scans you, then moves on.
Mijn vertaling:
DE MEIDOORNBES LANTAARN
De winterse meidoornbes brandt buiten het seizoen,
krab van de doorn, een klein lichtje voor kleine mensen,
niet meer van hen willen maar dat ze behouden
het lont van het zelf-respect voor het uitsterven
ze niet hoeven te verblinden met verlichting.
Maar soms wanneer jouw adem pluimt in de vorst
de via roamen verkregen vorm van Diogenes aanneemt
met zijn lantaarn, op zoek naar een rechtvaardig mens;
eindig jij onderzocht vanachter de meidoornbes
hij houdt stand op oog-niveau op zijn takje
en jij krimpt ineen voor zijn gebonden merg en steen,
zijn bloed-prik die jij wenst zou je testen en zuiveren,
hij pikte-bij rijpheid die jou scant, gaat dan verder.
Geniaal, dat hij de meidoorn als boom / struik de mogelijkheid toedicht om nu eens ons, de mens,
op onze rijpheid te testen, te scannen, te p(r)ikken en te zien of we zijn test op rechtvaardig mens zijn
kunnen doorstaan en dan dat open einde, hahaha, -gaat dan verder.- je achterlatend met een gevoel van,
ja, en? ben ik nou rijp (zuiver?)
Ik probeer intussen het beeld dat Seamus voor ogen had, toen hij dit gedicht schreef, voor mijn ogen te krijgen en
vind oa deze foto's
Extra info: Diogenes_van_Sinope
En buurvrouw H laat me, na contact, even weten, dat we er één voor onze neus hebben staan, hahaha, een meidoorn en die ziet er in maart 2021 zo uit:
En buurvrouw H laat me, na contact, even weten, dat we er één voor onze neus hebben staan, hahaha, een meidoorn en die ziet er in maart 2021 zo uit:
Vervolgens ontdek ik dat Seamus Heaney in 1995 ook een bundel geschreven heeft met de titel The spirit level
ah, laat ik die maar eens kopen, denk ik, als ik het eerste gedicht daaruit gelezen heb
The Rain Stick
en ik deze vertaling ervan lees op de site
https://marinustevelde.com/2013/01/04/seamus-heaneys-regen-stok/amp/
De Regen Stok
Keer de regenstok en wat dan klinkt
Is muziek die je nooit gezocht zou hebben
-als je luistert- in een cactusstengel.
Plasregen, sluisraas, spui en kielzog
Stromen erdoor. Je staat er als een pijp
Bespeeld door water, je schudt de stok weer licht
En mindering spoedt van hoog naar laag
Zoals een goot zijn druppels verliest. En nu komt hier
Gesprenkeld water van de verfriste bladeren,
Dan tere dauw uit gras en madeliefjes,
Dan blinkende motregen, bijna overgaand in ademtochten.
Keer de stok opnieuw. Wat dan klinkt
Is onverminderd wat eens geklonken heeft,
Tweemaal, tien of duizend keer eerder.
Wat geeft het of alle muziek die adem geeft
De val is van steengruis of droge zaden door een cactus?
Je bent een rijke man als je de hemel betreedt
Door het oor van een regendruppel. Luister nu weer.
Vertaald door Marinus te Velde
Begin toch ook nog een eigen vertaling, merk ik
DE REGENSTOK
Draai de regenstok omhoog en wat er daarna gebeurt
Is een muziek waar je nooit naar zou hebben geluisterd. In een cactussteel
Stortbui, sluis-stormloop, morsen en terugspoelen
Komen er doorheen stromen. U staat daar als een pijp
die bespeeld wordt door water, u schudt het opnieuw lichtjes
En diminuendo loopt door al zijn schalen
Als een goot die stopt met druppelen. En nu komen hier
Een paar druppels uit de opgefriste bladeren,
Dan subtiel weinig nat van gras en madeliefjes;
Dan glitter-motregen, bijna ademhalingen.
Draai de stok opnieuw omhoog. Wat er daarna gebeurt
Is onverminderd groot omdat het één,
Twee, tien, duizend keer eerder is gebeurd.
Wat maakt het uit als alle muziek die klinkt
Het vallen is van gruis of droge zaden door een cactus?
U bent als een rijk mens die de hemel binnengaat
Door het oor van een regendruppel. Luister nu nog eens
Extra info: https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/mattheus/19
19:16-19:24
https://marinustevelde.com/2013/01/04/seamus-heaneys-regen-stok/amp/
De Regen Stok
Keer de regenstok en wat dan klinkt
Is muziek die je nooit gezocht zou hebben
-als je luistert- in een cactusstengel.
Plasregen, sluisraas, spui en kielzog
Stromen erdoor. Je staat er als een pijp
Bespeeld door water, je schudt de stok weer licht
En mindering spoedt van hoog naar laag
Zoals een goot zijn druppels verliest. En nu komt hier
Gesprenkeld water van de verfriste bladeren,
Dan tere dauw uit gras en madeliefjes,
Dan blinkende motregen, bijna overgaand in ademtochten.
Keer de stok opnieuw. Wat dan klinkt
Is onverminderd wat eens geklonken heeft,
Tweemaal, tien of duizend keer eerder.
Wat geeft het of alle muziek die adem geeft
De val is van steengruis of droge zaden door een cactus?
Je bent een rijke man als je de hemel betreedt
Door het oor van een regendruppel. Luister nu weer.
Vertaald door Marinus te Velde
Begin toch ook nog een eigen vertaling, merk ik
DE REGENSTOK
Draai de regenstok omhoog en wat er daarna gebeurt
Is een muziek waar je nooit naar zou hebben geluisterd. In een cactussteel
Stortbui, sluis-stormloop, morsen en terugspoelen
Komen er doorheen stromen. U staat daar als een pijp
die bespeeld wordt door water, u schudt het opnieuw lichtjes
En diminuendo loopt door al zijn schalen
Als een goot die stopt met druppelen. En nu komen hier
Een paar druppels uit de opgefriste bladeren,
Dan subtiel weinig nat van gras en madeliefjes;
Dan glitter-motregen, bijna ademhalingen.
Draai de stok opnieuw omhoog. Wat er daarna gebeurt
Is onverminderd groot omdat het één,
Twee, tien, duizend keer eerder is gebeurd.
Wat maakt het uit als alle muziek die klinkt
Het vallen is van gruis of droge zaden door een cactus?
U bent als een rijk mens die de hemel binnengaat
Door het oor van een regendruppel. Luister nu nog eens
Extra info: https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/mattheus/19
19:16-19:24