Vanmiddag, in de auto gestapt en gaan rijden, bracht de voorzienigheid me bij Artefact 289-1
http://www.hetfeld.nl
Ik had, even tevoren, bij de bakker, verse broodjes gekocht en heb die, in het oor van de scherf zittend, opgegeten en ervaren wat er daar, op die plek, tot mij kwam van
http://www.canonvanoverijssel.nl en
http://www.regiocanons.nl/overijssel/salland/bathmen/arkelstein en
http://www.regiocanons.nl/overijssel/canonkunst/andreas-hetfeld
tot het gedicht dat op het informatiebordje, bij het kunstwerk, geschreven staat
Ik had, even tevoren, bij de bakker, verse broodjes gekocht en heb die, in het oor van de scherf zittend, opgegeten en ervaren wat er daar, op die plek, tot mij kwam van
http://www.canonvanoverijssel.nl en
http://www.regiocanons.nl/overijssel/salland/bathmen/arkelstein en
http://www.regiocanons.nl/overijssel/canonkunst/andreas-hetfeld
tot het gedicht dat op het informatiebordje, bij het kunstwerk, geschreven staat
Naar aanleiding van de geschiedenis, de plek en het kunstwerk heeft dichter Koos Geerds een gedicht geschreven:
landweer
de laatste toegang valt nooit in het slot
want elke vreemdeling verdient een kans
de poort staat open op een wijde kier
vijand of vriend scheelt soms een paardenhaar
-wij kwellen onze naaste nog het meest-
en kost en baat liggen vlak naast elkaar:
dra wordt een lans een uitgestoken hand
en schiet er uit de boog een liefdespijl
omhelst de handelsman de mooiste maagd
vinden wij ginds een keur van bruiden
toosten wij op elkaar met vreugdewijn
maar eerst je erewoord dat eeuwig geldt
dat ware vrienden van verraders scheidt
vrede is kostbaarder dan dure waar
en een verbond is meer dan klinkend goud
steek dus je vingers op en zeg mij na:
ik zweer je trouw, zo waar als ik hier sta!
dan staat de poort nu wagenwijd geopend
en krijg je ook mijn hart er gratis bij
Zelf schreef ik daar:
SCHERFGOED
In het oor van deze scherf gezeten
luisterend naar dat wat hier werd gedeeld
verf ik een omgeving groen en
teken in blauw witte ophelderingen
die als wolken geheten verder zweven
me een luchtkasteel beleven latend
op grond van deze oorsprong naar toen
waaruit deze scherf gebleven is
ter herinnering
tijdelijkheid eeuwig verbeeld
die hier zomaar? in het landschap gelegen ligt
en ik, ik zwicht daar natuurlijk voor
blijf er even geboeid hangen
en denk
als ik boeien los kan laten
ben ik dan vrij?
mijn gedachten laat vieren
de vraag blijft wat?
en nu uit dat oor van oorsprong
spring
dan land ik
met beide benen op de grond
en daar waar dit kasteel ooit stond
en ben ineens ook die jonkvrouw
met die kruik nog in haar hand
Erica Rekers 21 september 2016