|
|
|
|
|
Klik voor bijpassende achtergrondmuziek op bovenstaande pijl
Vanmorgen, ben ik, buiten, in het zonlicht, met een kop koffie, mijn thuiswerk aan het doorlezen ...
Metamorphoses by Ovid(ius), http://classics.mit.edu/Ovid/metam.html
want ik ga zo naar de tentoonstelling, met dezelfde naam, in het Rijksmuseum Twenthe te Enschede:
https://www.rijksmuseumtwenthe.nl/rubriek/577#
24 januari t/m 4 oktober 2015: Metamorphosen. Ovidius en de hedendaagse kunst bij Rijksmuseum Twenthe. Al sinds de publicatie van Ovidius’ beroemde boek Metamorphosen in de 1ste eeuw na Christus is de mensheid gefascineerd door gedaanteverandering, ongrijpbaarheid en identiteit. Deze tentoonstelling in Rijksmuseum Twenthe laat aan de hand van citaten uit Ovidius’ meesterwerk zien hoe hedendaagse kunstenaars op deze thema’s reflecteren. Er is werk te zien van onder anderen Jaap Drupsteen, Jan Fabre, Imme van der Haak, Sabi van Hemert, Iris van Herpen, Bart Hess, Floris Kaayk, Maartje Korstanje, Juul Kraijer, Jacco Olivier, Laura Schapendonk, Johanna Schweizer, Sylvia B, Berend Strik, Stromae, Levi van Veluw, Christiaan Zwanikken en Maria Roosen.
Deze tentoonstelling beslaat een 5de van ruimte van het museum.
Zaal 33 bevat verschillende uitgaven van het boek door de jaren heen
met verschillende namen van het boek: Metamorphoseon, de Gedaant-wisselingen en Metamorphosin
en verschillende namen van de schrijver: P Ovidii Nasonis, P(ublius) Ovidius Naso en P. Ouidij
Zaal 32 bevat busten/beelden van oa Zeus en Aphrodite en Apollo
Zaal 34 bevat de reflecties van de kunstenaars bij de citaten:
Boek VI 387-391
Maar hoe hij roept en schreeuwt, hij wordt van top tot teen gestroopt; wat overblijft, is niets dan wond, één klomp van stromend bloed, de spieren liggen onbedekt, trillende aderbanen kloppen wel hard, maar zonder vel; je kunt ook in de romp hartslag en ritme van de transparante longen tellen.
Johanna Schweitzer
Tweeling 2011
Boek III 397-401
Door slapeloze droefheid raakt haar lichaam uitgeteerd en schraalheid doet haar huid verdorren, alle levenspaden ontsnappen aan haar lijf. Wat rest zijn botten en haar stem. De stem beklijft, de botten- zegt men- zijn tot steen geworden. Sindsdien schuilt zij in bossen, is onzichtbaar in de bergen, maar wel alom te horen. 't Is de klank waarin zij voortleeft.
Maartje Korstanje
Zonder titel 2012
Boek XV 158-159
Uw ziel zal nimmer sterven maar haar oude woonhuis steeds verruilen voor een nieuw en in dat nieuwe verder leven.
Levi van Veluw
De kast
Boek XV 420-425
(...) Wij zien
De tijden zelf veranderen; het ene volk wordt machtig, het andere komt ten van. Hoe hoog heeft Troje niet gereikt met middelen en mannen; hoeveel levens kon het geven toen jaren lang! Nu toont het nederig alleen nog oude ruïnes en voorvaderlijke graven, zonder rijkdom.
Berend Strik
Dakloze mensen woonachtig op de Nederlandse begraafplaats in Yogyakarta
Boek IV 801-803
Zij maakte van Medusa's haar afzichtelijke slangen en draagt ook zelf nog altijd zulke slangen op haar borst, als afweer, om een vijand angstverlammend af te schrikken...
Juul Kraijer
Zonder titel 2014
Iris von Herpen
Jurk uit de collectie Mumification
Boek X 734-739
(...) Nog geen uur daarna is uit dat bloed een nieuwe bloem ontloken, rood als appels van een granaatboom, die hun pitten in een taaie schil verborgen houden. Maar die nieuwe bloem biedt korte vreugde, omdat zij, broos van bouw en kwetsbaar door haar licht gewicht geknakt wordt door de wind (...)
Johanna Schweitzer
Haakwerk leven versus dood
Schedels waaruit dan wel weer leven uit ontspruit, in de vorm van bloemen
Mens wordt plant?
Boek VIII 322-223
Aldus getooid had zij een charme, die je bij een jongen wat meisjesachtig en bij meisjes jongensachtig noemt
Stromae, tout les memes 2013
Boek II 477-485
(...) Zij heft haar armen smekend, armen die harig worden met een donkerbruine vacht, handen die klauwen worden en gekromde nagels krijgen en werk van poten doen. Haar mond, die Jupiter toch eerst zo lief had aangelokt, wordt nu ontsierd door brede kaken, en eer ze deernis vraagt met smeekgebed of jammerklacht, verdwijnt haar spraakvermogen ook: een bromgeluid, boos, dreigend en angstaanjagend, gromt nu diep vanuit een barse keel. Haar meisjeshart blijft wel, is in dat beerlijf gebleven.
Silvia B.
Sweet honey 2004
Boek IV 373-379
Haar wens vond weerklank bij de goden, want zij groeiden samen en werden één persoon uit twee, kregen ook één gezicht. Als iemand takken op elkaar en tussen boomschors, zie je hoe ze zich samenvoegen, zich gelijk ontwikkelen - zo ook bij hen: aaneen geklit in stevige omhelzing zijn zij geen tweetal, maar een dubbel wezen dat noch vrouw noch man kan heten, het lijkt allebei en geen van beide.
Imme van der Haak
Beyond the body 2012
www.immevanderhaak.nl
Boek XV 259-272
Nee, ik voor mij geloof dat niets langdurig in dezelfde gedaante voortleeft. Zie de eeuwen die veranderd zijn van goud naar ijzer; zie hoe vaak de toestand van de aarde gewijzigd is. Ik heb een zee gezien, waar vasteland geweest was en ook land gezien, uit oceaan geboren; (...) Wat vlak gebied was, is door bergrivieren tot een dal verdiept, gebergten zijn tot veld geplet door watersnoden; moerasgebieden drogen op tot zandgrond en een streek die dorst heeft moet lijden, staat nu blank van waterpoelen. Natuur doet nieuwe bronnen wellen, elders heeft zij ook oude gedempt; rivieren, lang verdwenen door een aardschok, ontspringen weer en andere zinken uitgedroogd de grond in.
Jacco Olivier
Erosion 2013
Boek VIII 188-195; 200-202
Met deze woorden zint hij op een kunst zoals nog nooit vertoont is, nieuw in de natuur. Hij legt een rij van veren beginnend met een korte, daarna steeds langere -zodat ze lijkt gegroeid tegen een helling, of zoals een herdersfluit steeds breder wordt door ongelijke stengels en maakt deze vast; een draad in het midden, bijenwas van onder, buigt dan die compositie in een lichtgebogen vorm zoals hij ziet bij echte vogels. (...)
(...) toen dit groots karwei dan toch voltooid was, bracht de kunstenaar zijn lichaam op 2 vleugels in evenwicht en bleef klapwiekend hangen in de lucht!
Floris Kaayk
Human birdwings 2012
Metalosis Maligna 2006
The origin of creaturen 2010
Jan Fabre
Schedels van duizenden keverschildjes 2012
Mens en dier vloeien in elkaar over.
De dood grijpt de dood.
Boek V 427-437
(...) Ze wordt geheel verteerd door tranen, lost langzaam op in 't water, waar ze tot voor kort als nimf de meesteres van was. Je had het moeten zien gebeuren: haar lichaam smolt, haar botten bogen door, haar nagels werden Heek week en eerst werd al wat dub was aan haar lichaam vloeibaar: haar vingers, benen, voeten en het donkerblauwe haar allemaal nog vrij licht - versmolten binnen korte tijd met het koele water; daarna losten schouders, rug en borst en onderlijf onzichtbaar op in zacht vloeiende stromen, totdat het water in de aangetaste anderen het levend bloed verving en er niets bleef wat tastbaar was.
Bart Hess
Digital artefacts 2013
Vrouw in water met was
Van deze kunstenaar is ook de slijmjurk Born this way, die lady gaga gedragen heeft.
Christiaan Zwanikken
The good, the bad and the ugly 2005
Robotten met pauwen schedels en een vleugel, die teksten spreken.
Laura Schapendonk
De serie manimal 2014 mensenhoofden en dierenkoppen gefotografeerd en die over elkaar heen geprojecteerd hier weergegeven: de kat, de hond en de raaf.
Mens en dier komen volgens haar steeds dichter naar elkaar toe ...
We eten dieren, dragen dieren, voeden dieren, verzorgen dieren en trekken onze dieren weer dieren aan tegenwoordig etc
Dit in elkaar veranderen van mens goden in dieren gebeurt ook steeds in Ovidius Metamorphoses
Jupiter die zichzelf in een witte stier verandert om Europa te veroveren (Boek II 836-875)
Lycaon die door Zeus in een wolf verandert (Boek I 199-243)
Boek I 548-552
Haar klacht weerklinkt nog, als een starre stijfheid haar bevangt haat zachte borst wordt door een dunne laag van schors omsloten, haar armen groeien uit tot takken en haar haar tot loof, haar voeten, eerst zo snel, zijn nu verstokt tot trage wortels, haar hoofd worst kruin. Haar gratie is wat rest.
Jaap Drupsteen
Getting there 2014
Hij is ook de kunstenaar die bv de vuurtoren op het geld gemaakt heeft.
Rond vier uur loop ik het museum, waarvan de entree momenteel ook een gedaantewisseling ondergaat, deze wordt namelijk verbouwd, weer uit en blijk ik, als ik bij de auto kom, een parkeerbon te hebben!?
Dus de enige metamorfose die ik bij mij zelf gewaar ben, in deze korte tijd, is die van mijn portemonnee, die van een redelijk gevulde, ineens naar een nogal lege gewisseld is, want entree (met audiotoer) 14 euro, soep met brood 4,50 en fout parkeren 61 euro.
En dan, als ik de bijpassende muziek erbij ga vinden, gebeurt er iets, ik vind vijf delen van Philip Glass, Metamorphosis 1,2,3,4 en 5 geheten en (anders dan de andere keren besluit ik ze alle 5 een plekje te geven, als ik ze vervolgens afluister, denk ik te horen dat deel 1 en 5 hetzelfde klinken, maar een andere tijdsduur hebben gekregen?
Fantastisch hoe Philip dus het thema van Ovidius alles verandert en niets vergaat, letterlijk in dit werk ingebouwd heeft, 5 is een verkorte 1, waarmee de cirkel rond is, maar met ietsje tijdsverschil en dus is het hetzelfde en toch iets anders, (beginnende spiraalvorm) als je ze achter elkaar aan zou laten lopen. Echter je kunt dit maar 1 keer doen, want daarna is het natuurlijk wel even lang. Dus Philips Meta (=half, = ambitieus, = voorvoegsel dat betreffende het onderwerp zelf betekent, = voorvoegsel met de betekenis ‘achter, na, veranderd, hoger’) morphosis is dus de helft van een geheel, dat als geheel (= 2x) uitgevoerd, dus een door het verhaal dat deel 5 een verkort deel 1 is, een verandering in de tijdsduur en daarmee een verandering van de positie van alle noten ten opzichte van de eerste 1, 2, 3, 4, en 5 teweeg brengt, dus 1, 2, 3 en 4 en dan 5 = verkorte 1, en dan weer 2, 3 en 4. Ambitieus hoor! ...
En alsof dit nog niet genoeg gedaantewisselingen op een dag zijn, mag ik tot slot van deze avond ook nog ontdekken dat de vaatwasmachine zichzelf zomaar? getransformeerd heeft tot een weer goed werkende machine ... hoe bijzonder!
Vanmorgen, ben ik, buiten, in het zonlicht, met een kop koffie, mijn thuiswerk aan het doorlezen ...
Metamorphoses by Ovid(ius), http://classics.mit.edu/Ovid/metam.html
want ik ga zo naar de tentoonstelling, met dezelfde naam, in het Rijksmuseum Twenthe te Enschede:
https://www.rijksmuseumtwenthe.nl/rubriek/577#
24 januari t/m 4 oktober 2015: Metamorphosen. Ovidius en de hedendaagse kunst bij Rijksmuseum Twenthe. Al sinds de publicatie van Ovidius’ beroemde boek Metamorphosen in de 1ste eeuw na Christus is de mensheid gefascineerd door gedaanteverandering, ongrijpbaarheid en identiteit. Deze tentoonstelling in Rijksmuseum Twenthe laat aan de hand van citaten uit Ovidius’ meesterwerk zien hoe hedendaagse kunstenaars op deze thema’s reflecteren. Er is werk te zien van onder anderen Jaap Drupsteen, Jan Fabre, Imme van der Haak, Sabi van Hemert, Iris van Herpen, Bart Hess, Floris Kaayk, Maartje Korstanje, Juul Kraijer, Jacco Olivier, Laura Schapendonk, Johanna Schweizer, Sylvia B, Berend Strik, Stromae, Levi van Veluw, Christiaan Zwanikken en Maria Roosen.
Deze tentoonstelling beslaat een 5de van ruimte van het museum.
Zaal 33 bevat verschillende uitgaven van het boek door de jaren heen
met verschillende namen van het boek: Metamorphoseon, de Gedaant-wisselingen en Metamorphosin
en verschillende namen van de schrijver: P Ovidii Nasonis, P(ublius) Ovidius Naso en P. Ouidij
Zaal 32 bevat busten/beelden van oa Zeus en Aphrodite en Apollo
Zaal 34 bevat de reflecties van de kunstenaars bij de citaten:
Boek VI 387-391
Maar hoe hij roept en schreeuwt, hij wordt van top tot teen gestroopt; wat overblijft, is niets dan wond, één klomp van stromend bloed, de spieren liggen onbedekt, trillende aderbanen kloppen wel hard, maar zonder vel; je kunt ook in de romp hartslag en ritme van de transparante longen tellen.
Johanna Schweitzer
Tweeling 2011
Boek III 397-401
Door slapeloze droefheid raakt haar lichaam uitgeteerd en schraalheid doet haar huid verdorren, alle levenspaden ontsnappen aan haar lijf. Wat rest zijn botten en haar stem. De stem beklijft, de botten- zegt men- zijn tot steen geworden. Sindsdien schuilt zij in bossen, is onzichtbaar in de bergen, maar wel alom te horen. 't Is de klank waarin zij voortleeft.
Maartje Korstanje
Zonder titel 2012
Boek XV 158-159
Uw ziel zal nimmer sterven maar haar oude woonhuis steeds verruilen voor een nieuw en in dat nieuwe verder leven.
Levi van Veluw
De kast
Boek XV 420-425
(...) Wij zien
De tijden zelf veranderen; het ene volk wordt machtig, het andere komt ten van. Hoe hoog heeft Troje niet gereikt met middelen en mannen; hoeveel levens kon het geven toen jaren lang! Nu toont het nederig alleen nog oude ruïnes en voorvaderlijke graven, zonder rijkdom.
Berend Strik
Dakloze mensen woonachtig op de Nederlandse begraafplaats in Yogyakarta
Boek IV 801-803
Zij maakte van Medusa's haar afzichtelijke slangen en draagt ook zelf nog altijd zulke slangen op haar borst, als afweer, om een vijand angstverlammend af te schrikken...
Juul Kraijer
Zonder titel 2014
Iris von Herpen
Jurk uit de collectie Mumification
Boek X 734-739
(...) Nog geen uur daarna is uit dat bloed een nieuwe bloem ontloken, rood als appels van een granaatboom, die hun pitten in een taaie schil verborgen houden. Maar die nieuwe bloem biedt korte vreugde, omdat zij, broos van bouw en kwetsbaar door haar licht gewicht geknakt wordt door de wind (...)
Johanna Schweitzer
Haakwerk leven versus dood
Schedels waaruit dan wel weer leven uit ontspruit, in de vorm van bloemen
Mens wordt plant?
Boek VIII 322-223
Aldus getooid had zij een charme, die je bij een jongen wat meisjesachtig en bij meisjes jongensachtig noemt
Stromae, tout les memes 2013
Boek II 477-485
(...) Zij heft haar armen smekend, armen die harig worden met een donkerbruine vacht, handen die klauwen worden en gekromde nagels krijgen en werk van poten doen. Haar mond, die Jupiter toch eerst zo lief had aangelokt, wordt nu ontsierd door brede kaken, en eer ze deernis vraagt met smeekgebed of jammerklacht, verdwijnt haar spraakvermogen ook: een bromgeluid, boos, dreigend en angstaanjagend, gromt nu diep vanuit een barse keel. Haar meisjeshart blijft wel, is in dat beerlijf gebleven.
Silvia B.
Sweet honey 2004
Boek IV 373-379
Haar wens vond weerklank bij de goden, want zij groeiden samen en werden één persoon uit twee, kregen ook één gezicht. Als iemand takken op elkaar en tussen boomschors, zie je hoe ze zich samenvoegen, zich gelijk ontwikkelen - zo ook bij hen: aaneen geklit in stevige omhelzing zijn zij geen tweetal, maar een dubbel wezen dat noch vrouw noch man kan heten, het lijkt allebei en geen van beide.
Imme van der Haak
Beyond the body 2012
www.immevanderhaak.nl
Boek XV 259-272
Nee, ik voor mij geloof dat niets langdurig in dezelfde gedaante voortleeft. Zie de eeuwen die veranderd zijn van goud naar ijzer; zie hoe vaak de toestand van de aarde gewijzigd is. Ik heb een zee gezien, waar vasteland geweest was en ook land gezien, uit oceaan geboren; (...) Wat vlak gebied was, is door bergrivieren tot een dal verdiept, gebergten zijn tot veld geplet door watersnoden; moerasgebieden drogen op tot zandgrond en een streek die dorst heeft moet lijden, staat nu blank van waterpoelen. Natuur doet nieuwe bronnen wellen, elders heeft zij ook oude gedempt; rivieren, lang verdwenen door een aardschok, ontspringen weer en andere zinken uitgedroogd de grond in.
Jacco Olivier
Erosion 2013
Boek VIII 188-195; 200-202
Met deze woorden zint hij op een kunst zoals nog nooit vertoont is, nieuw in de natuur. Hij legt een rij van veren beginnend met een korte, daarna steeds langere -zodat ze lijkt gegroeid tegen een helling, of zoals een herdersfluit steeds breder wordt door ongelijke stengels en maakt deze vast; een draad in het midden, bijenwas van onder, buigt dan die compositie in een lichtgebogen vorm zoals hij ziet bij echte vogels. (...)
(...) toen dit groots karwei dan toch voltooid was, bracht de kunstenaar zijn lichaam op 2 vleugels in evenwicht en bleef klapwiekend hangen in de lucht!
Floris Kaayk
Human birdwings 2012
Metalosis Maligna 2006
The origin of creaturen 2010
Jan Fabre
Schedels van duizenden keverschildjes 2012
Mens en dier vloeien in elkaar over.
De dood grijpt de dood.
Boek V 427-437
(...) Ze wordt geheel verteerd door tranen, lost langzaam op in 't water, waar ze tot voor kort als nimf de meesteres van was. Je had het moeten zien gebeuren: haar lichaam smolt, haar botten bogen door, haar nagels werden Heek week en eerst werd al wat dub was aan haar lichaam vloeibaar: haar vingers, benen, voeten en het donkerblauwe haar allemaal nog vrij licht - versmolten binnen korte tijd met het koele water; daarna losten schouders, rug en borst en onderlijf onzichtbaar op in zacht vloeiende stromen, totdat het water in de aangetaste anderen het levend bloed verving en er niets bleef wat tastbaar was.
Bart Hess
Digital artefacts 2013
Vrouw in water met was
Van deze kunstenaar is ook de slijmjurk Born this way, die lady gaga gedragen heeft.
Christiaan Zwanikken
The good, the bad and the ugly 2005
Robotten met pauwen schedels en een vleugel, die teksten spreken.
Laura Schapendonk
De serie manimal 2014 mensenhoofden en dierenkoppen gefotografeerd en die over elkaar heen geprojecteerd hier weergegeven: de kat, de hond en de raaf.
Mens en dier komen volgens haar steeds dichter naar elkaar toe ...
We eten dieren, dragen dieren, voeden dieren, verzorgen dieren en trekken onze dieren weer dieren aan tegenwoordig etc
Dit in elkaar veranderen van mens goden in dieren gebeurt ook steeds in Ovidius Metamorphoses
Jupiter die zichzelf in een witte stier verandert om Europa te veroveren (Boek II 836-875)
Lycaon die door Zeus in een wolf verandert (Boek I 199-243)
Boek I 548-552
Haar klacht weerklinkt nog, als een starre stijfheid haar bevangt haat zachte borst wordt door een dunne laag van schors omsloten, haar armen groeien uit tot takken en haar haar tot loof, haar voeten, eerst zo snel, zijn nu verstokt tot trage wortels, haar hoofd worst kruin. Haar gratie is wat rest.
Jaap Drupsteen
Getting there 2014
Hij is ook de kunstenaar die bv de vuurtoren op het geld gemaakt heeft.
Rond vier uur loop ik het museum, waarvan de entree momenteel ook een gedaantewisseling ondergaat, deze wordt namelijk verbouwd, weer uit en blijk ik, als ik bij de auto kom, een parkeerbon te hebben!?
Dus de enige metamorfose die ik bij mij zelf gewaar ben, in deze korte tijd, is die van mijn portemonnee, die van een redelijk gevulde, ineens naar een nogal lege gewisseld is, want entree (met audiotoer) 14 euro, soep met brood 4,50 en fout parkeren 61 euro.
En dan, als ik de bijpassende muziek erbij ga vinden, gebeurt er iets, ik vind vijf delen van Philip Glass, Metamorphosis 1,2,3,4 en 5 geheten en (anders dan de andere keren besluit ik ze alle 5 een plekje te geven, als ik ze vervolgens afluister, denk ik te horen dat deel 1 en 5 hetzelfde klinken, maar een andere tijdsduur hebben gekregen?
Fantastisch hoe Philip dus het thema van Ovidius alles verandert en niets vergaat, letterlijk in dit werk ingebouwd heeft, 5 is een verkorte 1, waarmee de cirkel rond is, maar met ietsje tijdsverschil en dus is het hetzelfde en toch iets anders, (beginnende spiraalvorm) als je ze achter elkaar aan zou laten lopen. Echter je kunt dit maar 1 keer doen, want daarna is het natuurlijk wel even lang. Dus Philips Meta (=half, = ambitieus, = voorvoegsel dat betreffende het onderwerp zelf betekent, = voorvoegsel met de betekenis ‘achter, na, veranderd, hoger’) morphosis is dus de helft van een geheel, dat als geheel (= 2x) uitgevoerd, dus een door het verhaal dat deel 5 een verkort deel 1 is, een verandering in de tijdsduur en daarmee een verandering van de positie van alle noten ten opzichte van de eerste 1, 2, 3, 4, en 5 teweeg brengt, dus 1, 2, 3 en 4 en dan 5 = verkorte 1, en dan weer 2, 3 en 4. Ambitieus hoor! ...
En alsof dit nog niet genoeg gedaantewisselingen op een dag zijn, mag ik tot slot van deze avond ook nog ontdekken dat de vaatwasmachine zichzelf zomaar? getransformeerd heeft tot een weer goed werkende machine ... hoe bijzonder!