Vandaag
krijgt het verhaal van 16 april jongstleden een vervolg. Susanne heeft me namelijk de naam van
de kunstenares doorgegeven http://www.femkegerestein.nl en ik schrijf haar vandaag:
Ha die Femke,
Als inwoonster van Diepenheim, de naam Erica Rekers dragend, wil ik je vanmorgen even bedanken voor je tekeningen bij de kunstvereniging.
Ik heb genoten van en me laten inspireren door die twee grote tekeningen, die je, naast elkaar, in het Drawing Centre exposeert en aldaar, tegenover ze zittend, tegen de witte muur, ontstond een gedicht:
Ha die Femke,
Als inwoonster van Diepenheim, de naam Erica Rekers dragend, wil ik je vanmorgen even bedanken voor je tekeningen bij de kunstvereniging.
Ik heb genoten van en me laten inspireren door die twee grote tekeningen, die je, naast elkaar, in het Drawing Centre exposeert en aldaar, tegenover ze zittend, tegen de witte muur, ontstond een gedicht:
GEZICHTSPUNT
Hier lig ik dan
in uw niet zichtbare armen
niet zichtbaar
voor u
en zie
een boven en beneden mij
een jij
die in dit lijnenspel
langzaam haar vorm bloot - geeft
terwijl ik de lijnen niet tel
niet tellen kan
daar ze opgaan in vlakken
die je herkennen kunt
als het ontstaan van een lichaam
als het mijne
dat neergestreken op papier
hier
langs die lijnen
nu juist het voelen
de verbinding vindt
onder - tussen
voor mijn hart
het kind
haar gezichtspunt.
Erica Rekers 16 april 2015
Als dank voor jouw inspiratiebronnen zend ik je deze.
Ook ga ik een idee met je delen en wie weet waar dat toe leidt.
Ik merkte blijkbaar (gezien gedicht) dat ik me als dat onzichtbare kind voelde bij deze twee tekeningen, maar ik had de tijd, zat daar een uur, anders dan de gemiddelde ... minuten ... oeps erger nog seconden? http://www.tedxamsterdamwomen.nl/de-kunst-van-het-kunst-kijken die een bezoeker aan een beeld besteed. Dus zou de diepte van dit voelen iedere bezoeker meteen lukken? Of kunnen we ze hierin begeleiden door je prachtige tekeningen tot een interactieve stellage op te bouwen. Oftewel wat zou er bij eenieder gebeuren als je je tekeningen vlak tegenover elkaar zou hangen, een tafel ertussen, waar je de bezoeker vraagt op te gaan liggen (als dat onzichtbare kind in de onzichtbare armen van deze vrouw). De tekening met de borst hangt aan de ene kant van de bezoeker, wat hoger, zodat hoofd/ogen ook letterlijk de beweging maken van omhoog kijken en er dus, ook qua lichaamssensatie, tegen de borst opgekeken wordt, de andere tekening, van buik en benen, hangt er tegenover en wat lager, zodat hoofd/ogen als vanzelf omlaag kijken, met alle daarbij bijpassende lichaamssensaties.
En hoe zouden ze daarna je tekeningen herinneren? Zie maar of je er iets mee kan.
Wat mij ultiem leuk lijkt, natuurlijk, daar het Drawing Centre (volgens mij) wanden heeft die vlak tegenover elkaar te plaatsen zijn en ook vast een tafel te organiseren is, is dit experiment hier (binnenkort) aan te gaan, want je tekeningen zijn nog tot 31 mei 2015 hier, heb ik begrepen.Laat maar weten of je hiervoor in bent.
Vruchtbare groet, Erica Rekers
Ik heb bovenstaand mailtje nog niet verstuurd, of de schilder komt het raampje, dat bewust gesneuveld was ivm het dichtvallen van de deur en waar, al een tijdje, een zak voorhing, repareren ... Wat een helder zicht heb ik hiermee weer - gekregen.
En dit nog niet geschreven hebbende vind ik informatie over een onderzoek:
http://ictmagazine.nl/strategie/groepen-monitoren-in-openbare-ruimte
Interessant ... en alsof dat nog niet genoeg is vult het zich, bijna als vanzelf, aan met:
http://www.kunstbeeld.nl/nl/nieuws/22534/how-to-visit-an-art-museum-oproep-aan-museumbezoekers.html
En daarna ontvang ik:
http://www.museumwebshops.nl/nieuws/artikel/chip-volgt-bezoeker-in-drents-museum
Goh, big brother is really watching and watching over me ...