Vanmiddag besloot ik, in een opwelling, niet de 'gewone' weg naar huis te rijden, nadat ik de inkopen gedaan had, maar een alternatieve route te gaan ontdekken. Ik rij achter Markelo, op de Bergweg, als ik het volgende bordje zie staan
Ik
ben hier, in de jaren dat ik hier woon, niet eerder geweest. Parkeer de
auto en loop, op een grindpad, richting het monument, als ik me bedenk, hmmmm,
welk steentje draag ik eigenlijk bij? ... en dus naar de grond begin te
kijken, als ineens,
in de verte, het monument opdoemt. Ik ga op de knieën en schiet wat foto's
in de verte, het monument opdoemt. Ik ga op de knieën en schiet wat foto's
Ergens in mij is er toch een herkennen aanwezig, als ik ineens de steen op de voorgrond gewaar ben
Het lijkt erop, alsof deze stenen vinger me, in een onzichtbare beweging van 'kom maar', zoals een wijsvinger dat zonder woorden kan verbeelden in een beweging, me inderdaad naar zich toe heeft /laten komen/gebracht.
Ik ontdek, details, de nagel (nail) aan het kootje en ook zie ik ineens een vinger, die me, in een (soort van) gebiedende wijs uit de aarde ... richting het monument, richting het verleden ... laat voelen. Zoiets.
Als ik de steen begin uit te graven ontdek ik
Ik ontdek, details, de nagel (nail) aan het kootje en ook zie ik ineens een vinger, die me, in een (soort van) gebiedende wijs uit de aarde ... richting het monument, richting het verleden ... laat voelen. Zoiets.
Als ik de steen begin uit te graven ontdek ik
Als ik mijn eigen vinger er even naast hou valt de gelijkenis nog meer op ...
En dan, terwijl ik de, op 2 stenen, geplaatste tekst van het monument lees
gebeurt het, ik ontdek dat verzetsstrijder daar met maar 1 s geschreven is, terwijl dat er 2 hadden mogen zijn
Of zou het een bewuste fout zijn omdat ss natuurlijk in dit verhaal gevoelig ligt? Een s eraf dus.
Was dit wat snail (slak) mij vanmorgen dus al, via de aanwijzingen s en nail, zonder dat ik kon weten hoe, liet zien, waar vandaag over zou gaan ...
Fascinerend.
De volledige tekst op de 2 stenen is:
Was dit wat snail (slak) mij vanmorgen dus al, via de aanwijzingen s en nail, zonder dat ik kon weten hoe, liet zien, waar vandaag over zou gaan ...
Fascinerend.
De volledige tekst op de 2 stenen is:
Overijsels
verzetstrijders 1940-1945 eren met dit gedenkteken tot in de verre
tijden hun makkers die om geweten en mensenwaarden hun leven offerden
toen ’t land werd onderdrukt geplunderd uitgemoord hebben ze alleen naar
de innerlijke stem gehoord hoezeer bedreigd gejaagd bekneld in wreedsten nood volgden zy slechts een weg hun trouw tot in den dood.
Nog een schrijffoutje? wreedste toch? En een n erbij ... (kijk, daar hou ik van ... :-).
Vervolgens begint het inderdaad te regenen en laat ik nou gedacht hebben, 'hoe krijg ik die vinger schoon?'
Schoon werd ie
Vervolgens begint het inderdaad te regenen en laat ik nou gedacht hebben, 'hoe krijg ik die vinger schoon?'
Schoon werd ie
en ik ...
Aansluitend neem ik afscheid van het monument met 2 dikke thumbs up
een dikke stenen duim en mijn eigen duim die samen (symboliserend de doden en de levenden) het peace teken weergeven.
Vervolgens stap ik de auto in en rijd verder, als me even later, aan de wegkant, het volgende bordje opvalt
Vervolgens stap ik de auto in en rijd verder, als me even later, aan de wegkant, het volgende bordje opvalt
Dikke steen, het staat er echt, dus auto geparkeerd en gaan kijken, natuurlijk
Hahahahahahahahah .... het is een grote zwerfkei ...
Het verhaal van dikke steen is:
Rond 1900 werd door de veearts Boland een grote zwerfkei ontdekt. De kei was grotendeels ondergronds en afgedekt door een kleinere liggende steen. Daardoor bleef het mysterieus hoe dik de steen werkelijk was. Direct na de tweede wereldoorlog stelde de gemeenteraad voor om de steen te verplaatsen naar het dorpscentrum en de namen van alle Markelose oorlogsslachtoffers in de steen te laten beitelen. Helaas moest men constateren dat de transportkosten letterlijk te zwaar zouden drukken op de gemeentelijke begroting. In 1973 werd de steen gekocht door de eigenaar van Dieka van de Kruusweg en alsnog opgegraven. De grootte van de steen bleek enigszins tegen te vallen, maar hij woog nog altijd 16 ton. Hij werd verplaatst naar het uitgaanscentrum en bleef daar liggen tot 1988 en werd toen geschonken aan de gemeenteraad en opgesteld in het dorpscentrum. Ter vervanging is op de oorspronkelijke plek in 2008 een andere grote zwerfkei geplaatst.
Een schilderij met daarop de oorspronkelijke dikke steen op de oorspronkelijke plek is in het bezit van de familie Beld.
Het verhaal van dikke steen is:
Rond 1900 werd door de veearts Boland een grote zwerfkei ontdekt. De kei was grotendeels ondergronds en afgedekt door een kleinere liggende steen. Daardoor bleef het mysterieus hoe dik de steen werkelijk was. Direct na de tweede wereldoorlog stelde de gemeenteraad voor om de steen te verplaatsen naar het dorpscentrum en de namen van alle Markelose oorlogsslachtoffers in de steen te laten beitelen. Helaas moest men constateren dat de transportkosten letterlijk te zwaar zouden drukken op de gemeentelijke begroting. In 1973 werd de steen gekocht door de eigenaar van Dieka van de Kruusweg en alsnog opgegraven. De grootte van de steen bleek enigszins tegen te vallen, maar hij woog nog altijd 16 ton. Hij werd verplaatst naar het uitgaanscentrum en bleef daar liggen tot 1988 en werd toen geschonken aan de gemeenteraad en opgesteld in het dorpscentrum. Ter vervanging is op de oorspronkelijke plek in 2008 een andere grote zwerfkei geplaatst.
Een schilderij met daarop de oorspronkelijke dikke steen op de oorspronkelijke plek is in het bezit van de familie Beld.