Vanmorgen vroeg, eerste kerstdag en ik voel aan alles, in mij, dat ik er op uit mag (of is het slechts de angst van het alleen zijn op deze dag, die hier opspeelt? En hoe het verschil hiertussen te voelen?). Ik heb, deze kerst, gepast voor een samenzijn met de familie en check op internet, waar ik deze avond een kerstdiner zou kunnen en dus mogen beleven.
En net als ik de vindtocht bijna heb opgegeven, want de plekjes zijn vol, of gesloten met kerst, springt er ineens een kerstarrangement in hotel de Wageningsche berg http://hoteldewageningscheberg.nl in beeld.
In deze herberg is nog ruimte voor mij en zodoende stap ik daar, rond drieën, binnen, nadat ik eerst, natuurlijk, een aantal aanwijzingen ontvangen heb en er evenzogoed evenveel genegeerd zal hebben.
Ik ben nog maar net aan het rijden, of mijn oog valt op een blauw hoopje goed, waar ik langsgereden ben.
Keren op de weg dus en terug. Het blijkt een blauwe overal. Niet dat ik ze in andere kleuren ken, maar ik noteer dit even om geen detail uit het oog te verliezen.
Het gaat erom in het leven te doen (uitgebreid met jou over gehad in de 5 dagen die ik samen met je mocht doorbrengen) wat de bedoeling is
En net als ik de vindtocht bijna heb opgegeven, want de plekjes zijn vol, of gesloten met kerst, springt er ineens een kerstarrangement in hotel de Wageningsche berg http://hoteldewageningscheberg.nl in beeld.
In deze herberg is nog ruimte voor mij en zodoende stap ik daar, rond drieën, binnen, nadat ik eerst, natuurlijk, een aantal aanwijzingen ontvangen heb en er evenzogoed evenveel genegeerd zal hebben.
Ik ben nog maar net aan het rijden, of mijn oog valt op een blauw hoopje goed, waar ik langsgereden ben.
Keren op de weg dus en terug. Het blijkt een blauwe overal. Niet dat ik ze in andere kleuren ken, maar ik noteer dit even om geen detail uit het oog te verliezen.
Het gaat erom in het leven te doen (uitgebreid met jou over gehad in de 5 dagen die ik samen met je mocht doorbrengen) wat de bedoeling is
overal
Dit was de eerste aanwijzing van deze kerstreis. En ik ben al bijna op plek van de bestemming, als, op een rotonde, deze bloem mijn blik vangt. Van wie krijg ik die? En denk tegelijk aan jouw lelies
Als ik er langs rijd denk ik een vrouwelijk figuur tussen de panelen gewaar te zijn .....
De locatie van het hotel is fenomenaal, wat een uitzicht
Ik heb een hele zak waxinelichtjes bij me, zodat ook hier kerst ook in het teken van zonnewende, het licht(Lucia)feest ter viering van het lengen der dagen daarna (dit jaar 22 december om 04:48 uur) zal en kan staan.
En ik lees op https://nl.wikipedia.org/wiki/Zonnewende
De zonnewende (Latijn: solstitium oftewel zonnestilstand) is de gebeurtenis waarbij de zon, gezien vanaf de aarde, de
noordelijkste of zuidelijkste positie bereikt. Op aarde wordt deze positie gemarkeerd door de beide keerkringen: de
Kreeftskeerkring in het noorden en de Steenbokskeerkring in het zuiden.
Inmiddels valt eerste kerstdagavond over het uitzicht van de Neder-Rijn, ik drink een glas rosé en heb wat olijven binnen handbereik. Mogen borrelen, met het geroezemoes van mij nog onbekende stemmen, op de achtergrond, als een voortdurend hoorbaar en bewegend, wallpaper, zoals jij me er recent een aantal liet zien, geeft me, hoe gek dit misschien ook klinkt, een vorm van rust. Ik hoef even niets dan genieten van wat is. En in die ontspanning ben ik ineens de kerstboom gewaar
Ik zie em, met de cadeaus eronder, die, de hele kerst, daar ongeopend zullen blijven liggen en aldus symbool staan voor deze kerst van mij? die over in - zicht gaat, in plaats van inhoud, die over - al gaat, in plaats van materie en die me komt laten zien dat het hele plaatje van de boom bezien, me natuurlijk een dieper inzicht in mezelf kan geven, dan het gefocust zijn op een detail in deze, zoals de cadeaus, kan doen. Maar om dit geheel te kunnen zien, mag ik dus leren me (meer) te ontspannen, de fixed eye te ontspannen, naar een open eye, rondom mij, overal .....
Wanneer mijn ogen hierna, langs de stam, van de vol rode en gouden ballen behangen, boom naar boven glijden, ontdekken ze ineens ..... geen piek? En tegelijk is er even een gevoel van eenheid, van herkenning, ik zie mezelf daar staan, prachtig aangekleed, ik ga namelijk strakjes, mag me nog omkleden, eens helemaal anders, in een rood leren jasje, met rode schoenen (gekocht toen ik bij jou bleef en uiteindelijk toch wat kleren nodig had en deze kleding vond in een tweedehandswinkel), en, als ik durf, zo meteen, met rood gestifte lippen.
Ik word dus, zo bedenk ik hier ter plekke, een rood wonder, in levende lijve, maar ..... een piekervaring zit hier blijkbaar niet in?
Interessant, waar bevindt zich die piek dan wel?
Het diner bestond uiteindelijk uit 7 gangen, met bijpassende wijnen en ja, er zaten een paar heerlijke smaken tussen.
Als jij hier met me geweest was, had de chaudfontaine fles heel wat heen en weer geschoven. Ik tolde uiteindelijk, op tweede kerstdag, dus na twaalven, Assepoester heeft haar verhaal blijkbaar herschreven?, het bed in, nadat ik eerst buiten, ik had een groot gedeelte van het diner naar de ingang gestaard, zo stond de tafel namelijk opgesteld en had, op de stoel naast me, het boek 'de stilte van het licht' (van Zwagerman) liggen en daar niets, voor mij, door de deur naar binnen kwam, bedacht ik uiteindelijk, dat alles dus (nog) buiten was en blijkbaar niet door een deur past en dat het nu dus mogelijk de bedoeling is dat ik door diezelfde deur, waardoor slechts iets naar binnen kan komen, zelf naar buiten loop, alles tegemoet (dat ik dat nog bedenken kon na al die wijn joh, hahaha).
En zo kwam het dus dat ik, door die deur naar buiten lopend, uiteindelijk, midden in de nacht, 'de stilte van het licht' heb kunnen fotograferen, geïnspireerd op de titel van het boek, gecombineerd met weer andere lichtjes, die van huizen en wegen, aan de overkant van de Neder-Rijn
Later in de nacht werd ik wakker en daar jij me herhaaldelijk vertelt hebt, dat als je midden in de nacht wakker wordt, er dan dus iets door jou te DOEN is, ga ik rechtop in bed zitten en ontdek opnieuw een beeld en vraag me tegelijk af, daar zittend, in de nacht, of ik, door het bewust loslaten van de poëzie, mezelf, als het ware vanzelf, weer bij beelden gebracht heb, bij foto's nu
Deze libel, voor mij, met de (regenboog?)kleurige vleugels, heeft me er vannacht weer een vraag bij gegeven, namelijk, hoe kan het dat ik slechts 2 of 4 lijnen gewaar ben, tegen de zwarte achtergrond van het televisiescherm en niet meer? rondom het lampje?
En wat komt libel me vertellen?
Ik ontdek (https://nl.wikipedia.org/wiki/Libellen#Borststuk) dat bij libellen de vleugels niet met elkaar verbonden zijn, zoals bij veel andere insecten. Hierdoor kunnen de vier vleugels los van elkaar worden aangestuurd en kan de libel opmerkelijke kunsten uithalen, zoals stilstaan in de lucht, verticaal opstijgen en zelfs achteruit vliegen.
(Gaan zo de toekomstige vleugels van het pak, dat wij mensen zullen kunnen aantrekken, om ons voort te bewegen eruit zien?). De vleugelslag is met twintig tot veertig slagen per seconde veel langzamer dan bij andere, kleinere insecten. Door de lage frequentie is de vleugelslag voor mensen niet hoorbaar. Libellen kunnen een snelheid van wel vijftig km per uur halen, wat hen tot de snelst vliegende insecten maakt.
Onderstaande foto was de eerste die ik maakte, van wat ik hierboven waarnam en wilde vastleggen, je ziet het beeld vaag op de achtergrond, maar de flitser stond nog aan
' s Morgens is er nog een beeld dat mij vangt en zich door mij laat vangen laat, de piekervaring ?!
de clou
zonlicht onder het gordijn
zonlicht voor het gordijn
zonlicht voor het gordijn
Als vervolgens, tijdens het kerstontbijt in een hotel, hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze dat gedaan hebben?
Hmmm, als ik hier om me heen kijk, best veel eigenlijk. Ik vandaag voor het eerst in 45 jaar.
En wat vind ik hiervan? Dit is de kern zijn, oh, daarom zitten er pitten bij het fruit dat ik eet, 5 grote en een kleine, om mezelf te kunnen verbeelden, in stilte, geluid rondom mij horend, roerloos, beweging rondom mij gadeslaand
en je hierin laten vallen, zoiets .....
Als, tijdens dit ontbijt, besloten is niet nog een nacht in dit hotel te blijven en nogmaals het beeld van de stilte van het licht,
nu bij daglicht, ook is vastgelegd
trek ik vervolgens laarzen aan, voor een wandeling, tenminste dat denk ik. Ik heb namelijk wat wandelroutes, die ze bij het hotel hebben, meegenomen (iets over een blauwe kamer?) en stap de auto in, als ik me op dat moment (timing hè) herinner, dat ik nog terug wilde naar de bloem, omdat ik daar wat in gezien dacht te hebben, op de foto en wens te weten wat dat is
Ah, het zijn draadjes, in de kleuren van de regenboog, die ik gezien heb
Wordt vervolgd .....