Vandaag, donderdag 3 januari 2019, blijk ik onderdeel van een bijzonder verhaal.
Ik ben de woonkamer aan het opruimen, tot zover niets bijzonders, alhoewel?!, lol, als ik, in de ochtend, even met N app,
over bioritmen en dat ik daardoor ineens denk te begrijpen waarom ik vergeten ben hem de kalender van buurman F
Ik ben de woonkamer aan het opruimen, tot zover niets bijzonders, alhoewel?!, lol, als ik, in de ochtend, even met N app,
over bioritmen en dat ik daardoor ineens denk te begrijpen waarom ik vergeten ben hem de kalender van buurman F
(te bestellen via http://www.dutchbirds.nl/nederlands1.htm door hem een mail te sturen)
mee te geven, daar mijn verstandscurve weliswaar aan het stijgen was, maar dat 37,2% op 1 januari 2019 (zie schrijven 2 januari 2019) nog steeds, voor mij, te weinig was om aan de kalender meegeven te denken. N laat me weten, als antwoord op de vraag, wanneer ik de kalender, die hij cadeau kreeg van J, mag brengen, of, wanneer hij die komt ophalen? 'Ik was deze geenszins vergeten en heb hem bewust achtergelaten. Geen ruimte ofwel gepaste plek in mijn huis. Wellicht kun je er iemand anders blij mee maken.' En ik antwoord hierop: 'beloofd'.
Ik bleek, zo blijkt vandaag, tijdens dit opruimen, (ook) een tijdschriften verzamelaarster, aangezien ik ongeveer alle happinez magazines, vanaf de eerste uitgave van het magazine, in 2003, nog steeds in huis heb en, inmiddels ook alweer, een hele stapel Quote magazines, onder het mom van, steun lokale ondernemers en Sander komt per slot uit Diepenheim.
Nu voelt het, vandaag, dat ik ze los mag laten, de tijdschriften, los kan laten ook, vanuit de gedachte dat het tijdschriften zijn
en dat hun tijd, bij mij, om / voorbij is.
Doe ik daar goed aan? is meteen de daarop volgende vraag, die er in mij opborrelt. Ik heb ze, na lezen, nooit meer in handen gehad, breng ik hier zelf, als argument, tegenin, maar, niet overtuigend genoeg blijkbaar, want even later, stel ik deze hulpvraag, per app, na uitleg van de situatie, aan buurvrouw H 'Wat zou jij doen, in deze situatie?'
H antwoordt: 'Ik zou ze naar een ziekenhuis brengen of een buurthuis.' En vanachter haar antwoord vandaan, komt bij mij binnen, het asielzoekerscentrum. Alsof ik haar antwoord nodig had om bij die van mijzelf te kunnen komen, zoiets.
Het asielzoekerscentrum (azc) dus, zodat deze tijdschriften, nogmaals doorgebladerd en gelezen worden en er nogmaals van ze genoten wordt en, als ze ook daar uitgelezen zijn, hun tijd daar ook om is, zijn ze misschien nog wel bruikbaar om
een-vision-board-(mee)-te-maken (onderin kun je de uitleg in verschillende talen vertalen)
En dan nu handen uit de mouwen Rekers en vullen die doos, die vervolgens veel te zwaar bleek, voor mij, om te tillen
mee te geven, daar mijn verstandscurve weliswaar aan het stijgen was, maar dat 37,2% op 1 januari 2019 (zie schrijven 2 januari 2019) nog steeds, voor mij, te weinig was om aan de kalender meegeven te denken. N laat me weten, als antwoord op de vraag, wanneer ik de kalender, die hij cadeau kreeg van J, mag brengen, of, wanneer hij die komt ophalen? 'Ik was deze geenszins vergeten en heb hem bewust achtergelaten. Geen ruimte ofwel gepaste plek in mijn huis. Wellicht kun je er iemand anders blij mee maken.' En ik antwoord hierop: 'beloofd'.
Ik bleek, zo blijkt vandaag, tijdens dit opruimen, (ook) een tijdschriften verzamelaarster, aangezien ik ongeveer alle happinez magazines, vanaf de eerste uitgave van het magazine, in 2003, nog steeds in huis heb en, inmiddels ook alweer, een hele stapel Quote magazines, onder het mom van, steun lokale ondernemers en Sander komt per slot uit Diepenheim.
Nu voelt het, vandaag, dat ik ze los mag laten, de tijdschriften, los kan laten ook, vanuit de gedachte dat het tijdschriften zijn
en dat hun tijd, bij mij, om / voorbij is.
Doe ik daar goed aan? is meteen de daarop volgende vraag, die er in mij opborrelt. Ik heb ze, na lezen, nooit meer in handen gehad, breng ik hier zelf, als argument, tegenin, maar, niet overtuigend genoeg blijkbaar, want even later, stel ik deze hulpvraag, per app, na uitleg van de situatie, aan buurvrouw H 'Wat zou jij doen, in deze situatie?'
H antwoordt: 'Ik zou ze naar een ziekenhuis brengen of een buurthuis.' En vanachter haar antwoord vandaan, komt bij mij binnen, het asielzoekerscentrum. Alsof ik haar antwoord nodig had om bij die van mijzelf te kunnen komen, zoiets.
Het asielzoekerscentrum (azc) dus, zodat deze tijdschriften, nogmaals doorgebladerd en gelezen worden en er nogmaals van ze genoten wordt en, als ze ook daar uitgelezen zijn, hun tijd daar ook om is, zijn ze misschien nog wel bruikbaar om
een-vision-board-(mee)-te-maken (onderin kun je de uitleg in verschillende talen vertalen)
En dan nu handen uit de mouwen Rekers en vullen die doos, die vervolgens veel te zwaar bleek, voor mij, om te tillen
en dus pak ik ze in tassen, als, van al die magazines, nu juist deze,
juist deze, de naam happinez, van het magazine, verwijst naar happy Inez, de oprichtster van het magazine, Inez van Oord, met deze titel, die synchroon loopt met de intentie van het magazine, te weten geluk in je leven brengen, mij iets komt vertellen,
komt laten zien, laten voelen eigenlijk, want
als ik em pak, voel ik namelijk een verdikking ?! Ik open het magazine en zie
Wow....., een persoonlijke boodschap, van de happinez engel?!
Hmn?! Ik kan, merk ik, deze boodschap ook anders lezen, geluk heeft immers vele gezichten, namelijk, dat deze veer me laat weten dat ik een engel gelukkig gemaakt heb, vandaag.
De afgesneden rand, boven aan, doet me vermoeden dat de veer er al tussen gezeten heeft op het moment dat dit tijdschrift, bij de drukker, gesneden werd. Bijzonder!
Ik app in de tussentijd met H die me een site stuurt betekenisvanveren en me attendeert op het deel het vinden van veren op je pad
In verschillende culturen wordt gedacht dat veren symbolen zijn van hogere gedachten en spirituele progressie. In de lijn van dit denken kun je zeggen dat vogels in primitieve, oude culturen als goddelijke wezens werden beschouwd omdat zij schepselen van de hemel zijn en dus dichter bij God staan.
Als je veren vindt op je pad, dan zou je kunnen zeggen dat je op een hoger spiritueel pad bent beland, en het kan een teken van aanmoediging zijn om filosofisch te gaan of blijven reizen op dit pad.
Het vinden van veren op je pad is ook een teken dat je een lichtere kijk op het leven of een bijzonder situatie zou moeten hebben.
Als we veren in onze omgeving zien kan het worden beschouwd als een boodschap dat we moeten 'verlichten', de dingen niet zo serieus te nemen, en dat we de vreugde in onze situatie proberen te vinden.
Enkele veel voorkomende symbolische betekenissen van veren zijn:
- Verhoogd bewustzijn
- Luchthartigheid
- Verlichting
- Gebed
- Goddelijkheid
- Vooruitgang
's Avonds, als de tassen in de gang staan en ik nogmaals met N app over dit verhaal, krijg ik daar achter vandaan binnen, dat ik de kalender in één van de tassen mag doen en zo en de 'beloofd' en de 'wellicht kun je er iemand anders blij mee maken'
in één keer meeneem, waarmee het verhaal weer rond is.
Edoch, als ik vervolgens naar de gang loop en een foto maak van de tassen, blijk ik toch nóg iets te doen te hebben,
namelijk, de plastic tas, waar ik ook magazines in gedaan heb, vervangen door een plasticloze, waardoor ik met deze
actie van opruimen vandaag, naast deze tijdschriften en de kalender, ook alle plastictassen de deur uit laat vliegen, zoals N appt
Wat een dag, vandaag.....
Op de valreep van het wegbrengen, nadat ik bij de PLUS supermarkt, eerst alle flessen heb ingeleverd, ja, ja, er was meer op te ruimen dan alleen tijdschriften, koop ik daarvan, in het kader van het nastreven van een plasticloze zee en berm
(om te beginnen), 10 PLUS tassen en verdeel ook deze over de tassen
Wat een dag, vandaag.....
Op de valreep van het wegbrengen, nadat ik bij de PLUS supermarkt, eerst alle flessen heb ingeleverd, ja, ja, er was meer op te ruimen dan alleen tijdschriften, koop ik daarvan, in het kader van het nastreven van een plasticloze zee en berm
(om te beginnen), 10 PLUS tassen en verdeel ook deze over de tassen
Vervolgens spreek ik Wim ten Vaarwerk, van het azc Almelo, die me vertelt dat hij zo'n aanbod niet vaak krijgt en er dus ja op zegt, het is inmiddels vrijdag 4 januari 2019 en ik bedenk me, vast naar aanleiding van zijn naam, Vaarwerk, hoe bijzonder het zou zijn als ik de twee, door hemzelf gesigneerde, dichtbundels van Rodaan Al Galidi, die negen jaar in het azc leven van Nederland heeft doorgebracht en hierover geschreven heeft en die Wim kent, ook in twee van de tassen te stoppen, opdat die bundels hun reis, het door het leven van mensen varen, bij deze kunnen aanvangen......
Zo geschreven, zo gedaan, zo en dan nu op weg naar Almelo......
Oh... en wat betreft de wierook, een favoriet, Shanti Nag Champa, gemaakt van de Champaca flower
en daarover leer ik vandaag, dankzij dit verhaal, dus dankjewel verhaal, dat the Mother hierover zegt:
(Mother gives Satprem a Champak flower.)
Do you know what it is?... It's the "divine psychological perfection." So someone asked me, "What's divine psychological perfection?" - A smile in any circumstance...
The Mother. Agenda. - Volume 10. - 1969
en daarover leer ik vandaag, dankzij dit verhaal, dus dankjewel verhaal, dat the Mother hierover zegt:
(Mother gives Satprem a Champak flower.)
Do you know what it is?... It's the "divine psychological perfection." So someone asked me, "What's divine psychological perfection?" - A smile in any circumstance...
The Mother. Agenda. - Volume 10. - 1969