Klik voor bijpassende muziek op bovenstaande pijl
Vanmorgen vroeg stap ik de voordeur door, terwijl mijn oog op iets groens, op de grond, valt. Wanneer ik beter kijk, zie ik dat het drie groene blaadjes aan een steeltje zijn, die ondersteboven voor mijn voordeur liggen. Groene blaadjes, in deze wintertijd, geen wonder dat mijn oog daarop valt en er stroomt een warm lentegevoel bij me binnen. Zou ik er op een ander moment misschien evenzogoed geen aandacht aan hebben besteed, nu pak ik ze op, draai ze rond en vraag me af: 'wie ben jij?' want ik herken de blaadjes (nog) niet. Het lukt me daarna, vreemd genoeg, niet, ondanks het wissen van vele foto's, er een foto van te maken en deze op te slaan?
Vandaag heb ik afgesproken met mijn nicht, daarom was ik vanmorgen vroeg uit de veren, huishouden doen, schoonmaken en inkopen doen. De plek waar wij elkaar straks ontmoeten is Zwolle.
Na een paar muntthee in grand café public komt me, in gesprek met mijn nicht, ineens duidelijk voor ogen dat, met het stellen van een vraag, het antwoord tot je komt, daar het antwoord in de vraag gelegen is en dat wanneer de vraag een ervaring betreft, de brenger van het antwoord /van de ervaring, dus even belangrijk, als niet belangrijk voor je is, daar het niet om de persoon gaat die het antwoord brengt, maar om het antwoord / de ervaring.
Toen ik door Zwolle liep, richting grand café Public, vroeg een leegstaand gebouw mijn aandacht. Later openbaarde het mij wat het gebouw graag onder zijn dak zou zien, namelijk een plek zijn waar ouders hun kind(eren) voor een weekend of (mid)week of langer brengen, zodat ze er zelf even op uit kunnen, kunnen werken aan hun relatie, zonder afhankelijk te zijn van opa en/of oma, (die in een andere levensfase zitten, die andere dingen van hen vraagt, dan langdurig oppas spelen voor de kinderen van je kinderen) of een ander familielid.
Een soort hotel met als thuisbasis "ons', waar je je kind(eren) voor even of voor langer kunt brengen.
Het (H)our House dus, waar ze gewoon naar school kunnen blijven gaan, vriendjes kunnen blijven ontmoeten, kunnen mee-eten en slapen, terwijl vader en moeder weer even vrouw en man kunnen zijn, samen kunnen praten zonder tussenkomst van een kind, kunnen vrijen op ieder moment dat zij dat wensen en weg kunnen gaan, diner, film, theater, museum etc. zonder eerst iets te hoeven regelen aan oppas voor de kinderen, waarmee iedere impulsieve actie vaak tot een maanden van te voren geplant plan verwordt ...
Nu in de maatschappij de vrouw, naast haar baan als huismoeder, ook nog werkt en de naschoolse opvangen en crèches/kinderopvangen inmiddels met bosjes uit de grond gestampt zijn, is het nog slechts wachten op de realisatie van de (H)our houses ...
We hebben kaartjes gekocht voor de film 'The theory of everything'
en lopen voor die tijd nog even de stad in.
Daar ontmoet ik, voor het eerst, de vrijgekomen groene engel
Daar ontmoet ik, voor het eerst, de vrijgekomen groene engel
die ik lang daarvoor, in de beeldentuin vlak buiten Zwolle, de Annigahof http://www.anningahof.nl gevangen, in glas,
heb zien staan
heb zien staan
Het is helder en zonnig en daar de telefoon dus even geen foto's meer kan opslaan, vertelt ie me ... ja, ja, de moderne tijd, waarin apparaten met je 'praten'... maakt dat bovenstaande beelden, evenals onderstaande beeld, dus van internet gehaald zijn.
We lopen, na deze ontmoeting met de groene engel, bij nog twee winkels naar binnen te weten, bij Dille en Kamille, waar ik, terwijl ik in een keukenkruidenboekje blader, ineens een foto van de groene blaadjes, die voor mijn voordeur liggen, tegenkom, met daarbij de naam ervan en die is, hoe kan het ook anders, denk ik achteraf
We lopen, na deze ontmoeting met de groene engel, bij nog twee winkels naar binnen te weten, bij Dille en Kamille, waar ik, terwijl ik in een keukenkruidenboekje blader, ineens een foto van de groene blaadjes, die voor mijn voordeur liggen, tegenkom, met daarbij de naam ervan en die is, hoe kan het ook anders, denk ik achteraf
... engelwortel ...
Vervolgens lopen we Waanders binnen, de boekhandel, die zijn boeken in een werkelijk prachtig, met in ere houden van de kerksfeer, verbouwde kerk, te koop mag aanbieden. Geloof en wetenschap onder 1 dak. Ik heb er, bijna, ademloos rondgewandeld en Willeke vertelt me, in de tussentijd, dat ze eerder ergens geweest is, met haar moeder, waar ook, in een kerk, boeken verkocht werden en dat ze die plek ook zo mooi, misschien nog wel mooier, vond. Dan vraagt ze zich nogmaals hardop af : 'waar was dat ook al weer?' Er komt een man recht op haar toelopen, hij spreekt haar aan en zegt, sorry hoor, maar ik hoorde u vraag, dat is in Maastricht en loopt vervolgens weer door, haar leven uit en wij, wij kijken elkaar, verrast door deze ervaring, na voorgaand gesprek, lachend aan.
We dineren Grieks, gaan naar de film en verlaten rond 21:00 uur deze stad van de groene engel(wortel).
Vervolgens lopen we Waanders binnen, de boekhandel, die zijn boeken in een werkelijk prachtig, met in ere houden van de kerksfeer, verbouwde kerk, te koop mag aanbieden. Geloof en wetenschap onder 1 dak. Ik heb er, bijna, ademloos rondgewandeld en Willeke vertelt me, in de tussentijd, dat ze eerder ergens geweest is, met haar moeder, waar ook, in een kerk, boeken verkocht werden en dat ze die plek ook zo mooi, misschien nog wel mooier, vond. Dan vraagt ze zich nogmaals hardop af : 'waar was dat ook al weer?' Er komt een man recht op haar toelopen, hij spreekt haar aan en zegt, sorry hoor, maar ik hoorde u vraag, dat is in Maastricht en loopt vervolgens weer door, haar leven uit en wij, wij kijken elkaar, verrast door deze ervaring, na voorgaand gesprek, lachend aan.
We dineren Grieks, gaan naar de film en verlaten rond 21:00 uur deze stad van de groene engel(wortel).