Vandaag aan de slag gegaan voor de dichtcursus van H. Bosma, waar K. ons opnieuw een thema voor een gedicht heeft aangereikt, de plastic tas.
Ter voorbereiding op het schrijven hierover, vind ik dit luchtige idee van Phia Ménard:
Ter voorbereiding op het schrijven hierover, vind ik dit luchtige idee van Phia Ménard:
Daarna nogmaals naar museum Diepenheim gegaan, naar de expositie Arcadia, want daar hangen:
net kattenkoppen
DE PLASTIC TAS
Mijn ogen zagen vijf tassen hangen
van plastic aan een muur
dat beeld hield even mijn gedachten gevangen
zo werden minuten een uur
want
vijf tassen en op het titelbordje staat
een ander aantal genoteerd
getuigd dit van roof, 'n tassen misdaad?
wat wordt mij hier geleerd?
zoekend laat ik de titels landen
vertellen juist zij, die er niet zijn, mij
bungelend zie ik hen aan evenzovele handen
gehouden wordend langsdij
enigszins boos om wat hen is aangedaan
dat zij niet om hun functie 'dragen van' worden geprezen
dat het niet om wie zij zijn blijkt gaan
dat is wat hun hier zijn heeft uitgewezen
en als alles dan is zoals bedoeld
menig kunstenaar ziet zonder inhoud in hen toch brood
ontstaat opeens die tas die zich geen tas meer voelt
waar handen als de dood
voor zijn .....