Vandaag, zondag, 9 februari 2020
Ben bij A thuis en zit, buiten, aan de waterkant, met pen en papier voor me,
als deze woorden zich aandienen
In de duizelingwekkende duizeling
van elkaar beminnen
ving zij
haar benen spreiden aan
en liet hem liefdevol binnen
in haar glijden
en gleden ze
samen voort
langs het koord der zinnen
tot in sprakeloos
nog slechts
klinkers werden geuit
en geïnd
Erica Rekers, 9 februari 2020
Even later schrijf ik, want het is volle maan vandaag:
8:33
Gezeten
me geweten
in een lucht
vol van maan
zweeft
laverend op de wind
een meeuw
mijn hoofd te boven
en haar euh kreten
achter haar aan
attenderen mij erop
dat het hinderen
wat ik eerst dacht
door de wolken
van het zicht
op volle maan
tegelijk een zegen is
die mij
bij het voelen
van het zinderen
van haar energie
brengt
Erica Rekers, 9 februari 2020
Ben bij A thuis en zit, buiten, aan de waterkant, met pen en papier voor me,
als deze woorden zich aandienen
In de duizelingwekkende duizeling
van elkaar beminnen
ving zij
haar benen spreiden aan
en liet hem liefdevol binnen
in haar glijden
en gleden ze
samen voort
langs het koord der zinnen
tot in sprakeloos
nog slechts
klinkers werden geuit
en geïnd
Erica Rekers, 9 februari 2020
Even later schrijf ik, want het is volle maan vandaag:
8:33
Gezeten
me geweten
in een lucht
vol van maan
zweeft
laverend op de wind
een meeuw
mijn hoofd te boven
en haar euh kreten
achter haar aan
attenderen mij erop
dat het hinderen
wat ik eerst dacht
door de wolken
van het zicht
op volle maan
tegelijk een zegen is
die mij
bij het voelen
van het zinderen
van haar energie
brengt
Erica Rekers, 9 februari 2020
En nog weer later schrijf ik:
Het riet sprak tot me
vanmorgen
brak even door haar stilzwijgen heen
en liet me weten
terwijl de bladeren
dwarrelen op de wind
en de stengels buigen
naar de wortels
die in de waterrijke grond
ontsproten zijn
maak je geen zorgen kind
want met wind
heb ik
net als met land
het hemels verbond
van vrind
gesloten
Erica Rekers, 9 februari 2020
Het riet sprak tot me
vanmorgen
brak even door haar stilzwijgen heen
en liet me weten
terwijl de bladeren
dwarrelen op de wind
en de stengels buigen
naar de wortels
die in de waterrijke grond
ontsproten zijn
maak je geen zorgen kind
want met wind
heb ik
net als met land
het hemels verbond
van vrind
gesloten
Erica Rekers, 9 februari 2020