Vandaag, dinsdag, 13 februari 2024
Vanmorgen vertrokken naar Schiedam, naar logement Stadsvilla Mout, omdat ik vanavond naar de voorstelling in theater aan de Schie mag, waarover hieronder meer.
Vanmddag naar het stedelijk museum Schiedam naar de tentoonstelling Yayoi Kusama de Nederlandse jaren 1965-1970
en ik zie daar, achter de vrouwenvleugel:
Vanmorgen vertrokken naar Schiedam, naar logement Stadsvilla Mout, omdat ik vanavond naar de voorstelling in theater aan de Schie mag, waarover hieronder meer.
Vanmddag naar het stedelijk museum Schiedam naar de tentoonstelling Yayoi Kusama de Nederlandse jaren 1965-1970
en ik zie daar, achter de vrouwenvleugel:
Vervolgens een diner, natuurlijck, bij het Japanse restaurant Hamachi, waar de kok bereid is ook vegan te koken
Vanavond mag ik dus naar de voorstelling van Another kind of blue, digital twin geheten
En ik lees hier:
Alles en iedereen om ons heen heeft een digitale tweeling. Denk aan computersimulaties voor grote bouwwerken, of virtuele prototypes voor nieuwe auto’s. Maar ook jij hebt er één – in de vorm van alle data die er over jou is verzameld. Vaak denken wij als mens, dat wij die digitale kopieën volledig in de hand hebben. Maar is dat wel zo? Wie beïnvloedt uiteindelijk wie? Juist omdat de scheidslijn tussen deze gebieden zo fluïde is, roept het de vraag op waar deze werelden elkaar nodig hebben om te bestaan. Hoe verhouden ze zich tot elkaar en hoe werken ze samen?
De nieuwe avondvullende voorstelling Digital Twin geeft een inkijkje in deze ontastbare tweelingwereld en verkent het overlappende, maar vooral ook prikkelende gebied tussen het digitale en het fysieke. In vier verschillende choreografieën wordt onderzocht hoe de interactie tussen deze twee werelden eruit ziet. Uniek aan deze voorstelling is dat er zowel een VR-versie als een podiumversie van wordt gemaakt, met elk een heel eigen beleving.
Het stuk Metahuman, een samenwerking met choreografe Wubkje Kuindersma, houdt ons een (digitale) spiegel voor en laat ons zien welke vorm de digitale tweelingversie van een mens kan hebben. Hoe zou het zijn om onze digitale tweelingbroer of -zus te ontmoeten en wat gebeurt er als we ermee kunnen communiceren?
Missing gaat nog een stapje verder en neemt ons mee naar de nabije toekomst. In dit ontroerende stuk gaat een danseres een duet aan met de digitale versie van iemand die er niet meer fysiek is, maar wiens digitale persoon nog voortleeft in de andere wereld. Het geeft ons een inkijkje in hoe het zou zijn als we een digitale versie van onszelf zouden kunnen achterlaten aan onze geliefde.
Frequentie3 slaat een andere weg in en opent de poorten van de wiskundige wereld van getallen. In dit stuk zien we hoe de dansers dansen met de wiskunde die achter deze digitale werelden schuil gaat. Kunnen wij hier als mens iets aan veranderen of ontstaat er dan chaos?
Tot slot sluit ook Arms, het langverwachte vervolg van Airman, naadloos bij dit thema aan. De drones uit dit stuk enkel kunnen dansen omdat er van elke drone ook een digitale tweelingversie is waarmee de berekeningen gedaan worden om ze te laten vliegen. Kortom, Digital Twin neemt ons mee in de boeiende tussenruimte tussen het digitale en het fysieke!
vr-experienceDigital Twin is een immersieve VR-dansvoorstelling die de vloeiende en intrigerende relatie tussen de digitale en fysieke wereld verkent. Aan de hand van vier unieke choreografieën wordt het publiek meegenomen op een reis door het domein van de digitale tweeling, een wereld die parallel loopt aan die van ons. De voorstelling onderzoekt de vraag wie uiteindelijk wie beïnvloedt in deze overlappende ruimte, hoe ze naast elkaar bestaan en op elkaar inwerken. Met de VR-headset kan het publiek zich volledig onderdompelen in deze etherische tweelingwereld, waardoor een unieke ervaring ontstaat die percepties uitdaagt en de grenzen van traditionele dansvoorstellingen verlegt.
Er wordt ons gevraagd geen foto's en/of video's te maken
En ik lees hier:
Alles en iedereen om ons heen heeft een digitale tweeling. Denk aan computersimulaties voor grote bouwwerken, of virtuele prototypes voor nieuwe auto’s. Maar ook jij hebt er één – in de vorm van alle data die er over jou is verzameld. Vaak denken wij als mens, dat wij die digitale kopieën volledig in de hand hebben. Maar is dat wel zo? Wie beïnvloedt uiteindelijk wie? Juist omdat de scheidslijn tussen deze gebieden zo fluïde is, roept het de vraag op waar deze werelden elkaar nodig hebben om te bestaan. Hoe verhouden ze zich tot elkaar en hoe werken ze samen?
De nieuwe avondvullende voorstelling Digital Twin geeft een inkijkje in deze ontastbare tweelingwereld en verkent het overlappende, maar vooral ook prikkelende gebied tussen het digitale en het fysieke. In vier verschillende choreografieën wordt onderzocht hoe de interactie tussen deze twee werelden eruit ziet. Uniek aan deze voorstelling is dat er zowel een VR-versie als een podiumversie van wordt gemaakt, met elk een heel eigen beleving.
Het stuk Metahuman, een samenwerking met choreografe Wubkje Kuindersma, houdt ons een (digitale) spiegel voor en laat ons zien welke vorm de digitale tweelingversie van een mens kan hebben. Hoe zou het zijn om onze digitale tweelingbroer of -zus te ontmoeten en wat gebeurt er als we ermee kunnen communiceren?
Missing gaat nog een stapje verder en neemt ons mee naar de nabije toekomst. In dit ontroerende stuk gaat een danseres een duet aan met de digitale versie van iemand die er niet meer fysiek is, maar wiens digitale persoon nog voortleeft in de andere wereld. Het geeft ons een inkijkje in hoe het zou zijn als we een digitale versie van onszelf zouden kunnen achterlaten aan onze geliefde.
Frequentie3 slaat een andere weg in en opent de poorten van de wiskundige wereld van getallen. In dit stuk zien we hoe de dansers dansen met de wiskunde die achter deze digitale werelden schuil gaat. Kunnen wij hier als mens iets aan veranderen of ontstaat er dan chaos?
Tot slot sluit ook Arms, het langverwachte vervolg van Airman, naadloos bij dit thema aan. De drones uit dit stuk enkel kunnen dansen omdat er van elke drone ook een digitale tweelingversie is waarmee de berekeningen gedaan worden om ze te laten vliegen. Kortom, Digital Twin neemt ons mee in de boeiende tussenruimte tussen het digitale en het fysieke!
vr-experienceDigital Twin is een immersieve VR-dansvoorstelling die de vloeiende en intrigerende relatie tussen de digitale en fysieke wereld verkent. Aan de hand van vier unieke choreografieën wordt het publiek meegenomen op een reis door het domein van de digitale tweeling, een wereld die parallel loopt aan die van ons. De voorstelling onderzoekt de vraag wie uiteindelijk wie beïnvloedt in deze overlappende ruimte, hoe ze naast elkaar bestaan en op elkaar inwerken. Met de VR-headset kan het publiek zich volledig onderdompelen in deze etherische tweelingwereld, waardoor een unieke ervaring ontstaat die percepties uitdaagt en de grenzen van traditionele dansvoorstellingen verlegt.
Er wordt ons gevraagd geen foto's en/of video's te maken
enDIGITALE TWEELING
Op een scherm
zie je de één, de digitale
op het podium
de ander, de fysieke
ze bewegen, dansen
praktisch hetzelfde
een soort van samen
een mens en een computerscherm
vervreemdend
bijna raar
ze staren naar elkaar
zij vanaf het scherm de wereld in
naar hem
hij vanaf de wereld het scherm in
naar haar
ze dansen samen
lijcken een paar
een mens en een computerscherm
vervreemdend
bijna raar
en ik die zat daar tussen zat
en zag
en dacht aan voelen
aan de warmte
van zijn uitgesproken woorden
aan zijn lach
en, okay, ik geef het toe
aan de uitgewisselde blikken
en de nog te geven kussen
de muziek bijna buitenaards
van deze tijd?!
ik geloof het echt niet
die wereld
en blijf liever dromen
over sociale mogelijkheden en
over mijn eigen onhandigheid soms
daarmee
dan over wat hier verdanst wordt
op mijn bord te krijgen
gelukkig wordt de soep nooit zo heet gegeten
als ze wordt opgediend
hetgeen ruimte laat
aan de persoon
aan de mens
in de vorm van
gewoon vrouw c.q. man zijn
en
aan de digibeet
zoiets?
Op een scherm
zie je de één, de digitale
op het podium
de ander, de fysieke
ze bewegen, dansen
praktisch hetzelfde
een soort van samen
een mens en een computerscherm
vervreemdend
bijna raar
ze staren naar elkaar
zij vanaf het scherm de wereld in
naar hem
hij vanaf de wereld het scherm in
naar haar
ze dansen samen
lijcken een paar
een mens en een computerscherm
vervreemdend
bijna raar
en ik die zat daar tussen zat
en zag
en dacht aan voelen
aan de warmte
van zijn uitgesproken woorden
aan zijn lach
en, okay, ik geef het toe
aan de uitgewisselde blikken
en de nog te geven kussen
de muziek bijna buitenaards
van deze tijd?!
ik geloof het echt niet
die wereld
en blijf liever dromen
over sociale mogelijkheden en
over mijn eigen onhandigheid soms
daarmee
dan over wat hier verdanst wordt
op mijn bord te krijgen
gelukkig wordt de soep nooit zo heet gegeten
als ze wordt opgediend
hetgeen ruimte laat
aan de persoon
aan de mens
in de vorm van
gewoon vrouw c.q. man zijn
en
aan de digibeet
zoiets?