Vandaag, vrijdag, 26 januari 2024
Van morgen in het restaurant van hotel Marijke, eerst een decafé gevraagd en dat kan! Ze maakt het, met liefde, voor me, daarna gevraagd naar de vegan produkten en meteen gaan de twee serveerster (heten ze zo?) aan de slag met mij, er ontstaat, even, een gezellig samen uit deze vraag, want delegeren, is mij te hiërarchisch, voor samen en er zijn dus vegan broodjes, die ze speciaal, voor mij, afbakken.
Intussen kijk ik rond in het restaurant en zie een schilderij hangen, die een prachtig symbool cq logo is voor de hele transfiguratie richting vegan, zegmaar de ‘tegel’ nav de eerdere aanwijzing (de ‘ik kom jou nog wel tegel’) die dan bij een restaurant hangt, zoals er wel meer van zulke bordjes hangen, Michelin, Bib gourmand, JKS en iets met Chateau ofzo
waar je dan niet meer hoeft te vragen, omdat het daar gewoon duikdelijck op de kaart staat
Ik zie het voor me naar aanleiding van
Van morgen in het restaurant van hotel Marijke, eerst een decafé gevraagd en dat kan! Ze maakt het, met liefde, voor me, daarna gevraagd naar de vegan produkten en meteen gaan de twee serveerster (heten ze zo?) aan de slag met mij, er ontstaat, even, een gezellig samen uit deze vraag, want delegeren, is mij te hiërarchisch, voor samen en er zijn dus vegan broodjes, die ze speciaal, voor mij, afbakken.
Intussen kijk ik rond in het restaurant en zie een schilderij hangen, die een prachtig symbool cq logo is voor de hele transfiguratie richting vegan, zegmaar de ‘tegel’ nav de eerdere aanwijzing (de ‘ik kom jou nog wel tegel’) die dan bij een restaurant hangt, zoals er wel meer van zulke bordjes hangen, Michelin, Bib gourmand, JKS en iets met Chateau ofzo
waar je dan niet meer hoeft te vragen, omdat het daar gewoon duikdelijck op de kaart staat
Ik zie het voor me naar aanleiding van
Dit is een
een Henk Potters? en ik lees over hem:
http://www.capriolus.nl/nl/content/potters-pottenbakkerij
http://www.pottenbakkerijpotters.nl/ (Hier is het na te vragen aan zijn kinderen)
https://www.eftepedia.nl/lemma/Henk_Potters
http://www.advandenoord.nl/biografieen/Potters_HC.html
Goh, hoe bijzonder zou het zijn, deze kunstenaar, ook keramist, in zo’n tegellogo, met sterren voor de kwaliteit, net als bij de Michelin sterren, van de vegan mogelijckheid binnen de restaurants, te herdenken, ik zie het al helemaal voor me, met als toevoeging van Erica, dat het dan de kleuren van de echte regenboog 🌈 zijn
zoiets
Er is de gedachte aan de titel van het poeziegeschenk, dat ik bij het boek van Nicolien Mizee (zelfs haar naam
staat in het teken van zee, lol) Kom nog even naar mij kijken straks
En ik denk dan, natuurlijck, aan de zee, dat ik daar nog even naar toe mag, heb dat afgelopen nacht gelaten daar er nogsteeds wolken waren
Vanmorgen een herkansing denk ik, want na het kennismakingsgesprek met RC breken de wolken en schijnt de zon in een strak blauwe lucht, op naar zee, voor opnieuw die heerlijcke soep
http://www.capriolus.nl/nl/content/potters-pottenbakkerij
http://www.pottenbakkerijpotters.nl/ (Hier is het na te vragen aan zijn kinderen)
https://www.eftepedia.nl/lemma/Henk_Potters
http://www.advandenoord.nl/biografieen/Potters_HC.html
Goh, hoe bijzonder zou het zijn, deze kunstenaar, ook keramist, in zo’n tegellogo, met sterren voor de kwaliteit, net als bij de Michelin sterren, van de vegan mogelijckheid binnen de restaurants, te herdenken, ik zie het al helemaal voor me, met als toevoeging van Erica, dat het dan de kleuren van de echte regenboog 🌈 zijn
zoiets
Er is de gedachte aan de titel van het poeziegeschenk, dat ik bij het boek van Nicolien Mizee (zelfs haar naam
staat in het teken van zee, lol) Kom nog even naar mij kijken straks
En ik denk dan, natuurlijck, aan de zee, dat ik daar nog even naar toe mag, heb dat afgelopen nacht gelaten daar er nogsteeds wolken waren
Vanmorgen een herkansing denk ik, want na het kennismakingsgesprek met RC breken de wolken en schijnt de zon in een strak blauwe lucht, op naar zee, voor opnieuw die heerlijcke soep
en vind zo uit:
https://vredeskerkje.nl/wp-content/uploads/2023/10/Gedachten_aan_zee_programmafolder.pdf
Ik rij richting zee en denk dan, als ik de foto zie, bij de ingang van het filmhuis in Bergen, even stoppen en zien welke films er draaien vandaag
https://www.youtube.com/watch?v=dB0VQElgobw
https://vredeskerkje.nl/wp-content/uploads/2023/10/Gedachten_aan_zee_programmafolder.pdf
Ik rij richting zee en denk dan, als ik de foto zie, bij de ingang van het filmhuis in Bergen, even stoppen en zien welke films er draaien vandaag
https://www.youtube.com/watch?v=dB0VQElgobw
Een zowel scherpzinnige, satirische als heerlijk verfrissende romantische komedie over Sophia, filosofieprofessor in Montreal, en al tien jaar getrouwd met Xavier. Als het familielandhuis gerenoveerd moet worden, komt timmerman Sylvain in haar leven. Het is liefde op het eerste gezicht en vanaf dat moment staat haar leven op z’n kop. Maar kunnen deze twee tegenpolen met verschillende achtergronden wel samen zijn? Zij is een intellectuele vrouw uit een welgestelde familie, hij maakt deel uit van een arbeidersgezin. Doordat Sophia zich helemaal overgeeft aan de liefde, twijfelt ze plotseling aan al haar overtuigingen en ambities. Simple comme Sylvain is de derde speelfilm van de in Quebec geboren regisseuse en actrice Monia Chokri. Ze speelde in films van Denys Arcand en Xavier Dolan (o.a. Les amours imaginaires, Laurence Anyways) en is ook te zien haar eigen nieuwe film.
★★★★ “De cast is perfect” – Trouw ★★★★ “Als een oude Woody Allen, maar met goede seks” – NRC Handelsblad ★★★★ “Ontzettend herkenbaar” – de VolkskrantSeniorenvoorstelling,
Op vrijdagochtend 26 januari een speciale seniorenvoorstelling. Klik hier voor meer informatie.
en..... ze lieten me erin (lol)
Bij het Hof is een expositie van foto's van Olaf Veltman, op doek en bij het filmhuis staat deze:
★★★★ “De cast is perfect” – Trouw ★★★★ “Als een oude Woody Allen, maar met goede seks” – NRC Handelsblad ★★★★ “Ontzettend herkenbaar” – de VolkskrantSeniorenvoorstelling,
Op vrijdagochtend 26 januari een speciale seniorenvoorstelling. Klik hier voor meer informatie.
en..... ze lieten me erin (lol)
Bij het Hof is een expositie van foto's van Olaf Veltman, op doek en bij het filmhuis staat deze:
Na de film, door naar het strand, er is een blauwe lucht, er is zon en wind 💨 💨, derhalve mag ik met gesloten ogen, want het waait tot onder de bril, de afdaling naar zee maken, om vervolgens, wederom, voor de werkelijck heerlijcke cocus curry soep te gaan. Ik vraag om het recept, om zo aan de kok te laten weten, dat ik het een heerlijcke soep vind
Dan door naar Utrecht, waar ik met EH heb afgesproken bij Gys waar de hele menukaart 100% plantaardig is, ook de parmazaanse kaas, de feta, de shoarma en de mayo worden door henzelf gemaakt (even nagevraagd) van plantaardige produkten🙏 Tjonge, wat genieten is dit
EH had me uitgenodigd, nadat ik haar een tijdje geleden naar huis had gereden, zodat ze niet met openbaar vervoer hoefde te gaan en zodoende het concert in Enschede tot het einde toe kon beluisteren, als dank, naar een voorstelling van
Closed Eyes
en ik lees hier:
Een grootse en magische vertelling over het onbekende
Durf jij echt te luisteren naar jezelf? Naar de innerlijke stemmen die je vertellen te vluchten voor wat je niet wil aangaan, of die je juist terugroepen naar wat echt belangrijk is? In Closed Eyes nodigt Alida Dors je uit om je af te sluiten van alle dagelijkse prikkels.
Open je ogen en durf te dromen.
Een jonge man daalt af naar de plek waar de lokroep voor hem hoorbaar is: in de diepte van het Surinaamse Brokopondo-stuwmeer, waar ooit zijn voorouders woonden. Met poëtische dans, filmbeelden, opzwepende livemuziek en krachtige spoken word van Alida Dors zelf dompelen zeven dansers en drie musici je onder in een magisch parallel universum. Closed Eyes is een uitnodiging om je te laten leiden door je dromen, in een wereld tussen verleden, heden en toekomst. Ter inspiratie ging Dors met een crew naar Suriname. Ze filmden boven Ganzee, het dorp van haar voorouders, dat verdween onder het water van het stuwmeer. ‘Mijn voorouders hebben gedroomd voor hun kleinkinderen. Ik wilde terug naar de plek waar zij die dromen hebben gedroomd. Waar zij leefden.’
Alida Dors is theatermaker, choreograaf en artistiek directeur van Theater Rotterdam. Ze maakt interdisciplinaire dance chronicles met invloeden uit hiphop en moderne dans, zoals Primisi, R.I.O.T. en Or Die Trying.
Vorig seizoen deed ze de choreografie van de bejubelde voorstelling The Story of Travis.
https://m.youtube.com/watch?v=82zKkf8_mak&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fstadsschouwburg-utrecht.nl%2F&source_ve_path=Mjg2NjY&feature=emb_logo
Closed Eyes
en ik lees hier:
Een grootse en magische vertelling over het onbekende
Durf jij echt te luisteren naar jezelf? Naar de innerlijke stemmen die je vertellen te vluchten voor wat je niet wil aangaan, of die je juist terugroepen naar wat echt belangrijk is? In Closed Eyes nodigt Alida Dors je uit om je af te sluiten van alle dagelijkse prikkels.
Open je ogen en durf te dromen.
Een jonge man daalt af naar de plek waar de lokroep voor hem hoorbaar is: in de diepte van het Surinaamse Brokopondo-stuwmeer, waar ooit zijn voorouders woonden. Met poëtische dans, filmbeelden, opzwepende livemuziek en krachtige spoken word van Alida Dors zelf dompelen zeven dansers en drie musici je onder in een magisch parallel universum. Closed Eyes is een uitnodiging om je te laten leiden door je dromen, in een wereld tussen verleden, heden en toekomst. Ter inspiratie ging Dors met een crew naar Suriname. Ze filmden boven Ganzee, het dorp van haar voorouders, dat verdween onder het water van het stuwmeer. ‘Mijn voorouders hebben gedroomd voor hun kleinkinderen. Ik wilde terug naar de plek waar zij die dromen hebben gedroomd. Waar zij leefden.’
Alida Dors is theatermaker, choreograaf en artistiek directeur van Theater Rotterdam. Ze maakt interdisciplinaire dance chronicles met invloeden uit hiphop en moderne dans, zoals Primisi, R.I.O.T. en Or Die Trying.
Vorig seizoen deed ze de choreografie van de bejubelde voorstelling The Story of Travis.
https://m.youtube.com/watch?v=82zKkf8_mak&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fstadsschouwburg-utrecht.nl%2F&source_ve_path=Mjg2NjY&feature=emb_logo
Voor de voorstelling, wanneer we staan te wachten, in theater Stadsschouwburg Utrecht, zien we dit gedicht op de trap:
Vind zogauw nog geen informatie over de dichter / dichteres, op de site van de stadsschouwburg, dus wordt vervolgd.....
Bel op 12 april 2024 met receptioniste Marjolein van Mourik, die me vertelt dat het gedicht geschonken is, ter gelegenheid van het aftreden van de toenmalig directeur Lucia Claus in de zomer van 2022. Ik vind hierover https://www.theaterkrant.nl/nieuws/directeur-lucia-claus-stopt-bij-stadschouwburg-utrecht/
Het gedicht is van Ingmar Heytze.
En we spreken samen over hoe het gedicht te lezen, want er zijn 2 opties,
lees je em van boven naar beneden, de treden af zegmaar (woordspelletje met aftreden, gezien de gelegenheid waarvoor het is gemaakt / geschonken), dan vormt de laatste zin, de laatste stap omlaag is de eerste omhoog, voor mij, een fysieke spil, je draait je fysieke lichaam weer om de fysieke trap weer op en
lees je em (dan) van beneden naar boven, zoals je de treden oploopt, dan blijkt dan de laatste zin, voor mij, ineens een spirituele spil, waar het hele gedicht naar toewerkt (ongeacht of je eerst van boven naar beneden en dan, of alleen van, boven naar beneden leest), de eerste stap omhoog is de laatste stap omlaag, want wanneer je de laatste stap omlaag, van de fysieke wereld, van de trap, verlaat en zodoende de eerste stap omhoog maakt, hier en nu, op die bovenste trede van de trap staand, het fysieke verlatend, dan treed je binnen in de wereld van licht en kunst, van verbeelding en droom, van geloof.....
🙏 Ingmar Heytze
Bel op 12 april 2024 met receptioniste Marjolein van Mourik, die me vertelt dat het gedicht geschonken is, ter gelegenheid van het aftreden van de toenmalig directeur Lucia Claus in de zomer van 2022. Ik vind hierover https://www.theaterkrant.nl/nieuws/directeur-lucia-claus-stopt-bij-stadschouwburg-utrecht/
Het gedicht is van Ingmar Heytze.
En we spreken samen over hoe het gedicht te lezen, want er zijn 2 opties,
lees je em van boven naar beneden, de treden af zegmaar (woordspelletje met aftreden, gezien de gelegenheid waarvoor het is gemaakt / geschonken), dan vormt de laatste zin, de laatste stap omlaag is de eerste omhoog, voor mij, een fysieke spil, je draait je fysieke lichaam weer om de fysieke trap weer op en
lees je em (dan) van beneden naar boven, zoals je de treden oploopt, dan blijkt dan de laatste zin, voor mij, ineens een spirituele spil, waar het hele gedicht naar toewerkt (ongeacht of je eerst van boven naar beneden en dan, of alleen van, boven naar beneden leest), de eerste stap omhoog is de laatste stap omlaag, want wanneer je de laatste stap omlaag, van de fysieke wereld, van de trap, verlaat en zodoende de eerste stap omhoog maakt, hier en nu, op die bovenste trede van de trap staand, het fysieke verlatend, dan treed je binnen in de wereld van licht en kunst, van verbeelding en droom, van geloof.....
🙏 Ingmar Heytze
en beneden
Vond dit het intrigerendste beeld van de hele voorstelling, daar ik me net verdiept had in het eerste alfabet