Vandaag, zaterdag 3 maart 2018 en hieronder volgt de bijzondere ervaring, die ik ontvang, terwijl ik de bedoeling van vandaag, voor mij en de wereld, heb uitgenodigd.....
Allereerst vind ik een pelgrimstocht in Roemenië, georganiseerd door bureau Balans.
Ik ben door hun programma gelopen, het is per slot een wandelvakantie en heb daarvan genoten en dan gebeurt het,
ineens ben ik me ervan bewust, dat mijn gedachten terug mogen, terug naar hier en nu, naar vandaag en naar wat is en
waar ik wel ben, want met deze pelgrimage bezig zijn betekent, dat ik in een virtuele gedachtewereld leef en door me hier bewust van te zijn, herinner ik me waar ik nu wel ben, zittend op de bank, thuis
Vervolgens is ineens Leeuwarden, de culturele hoofdstad van 2018, in mijn gedachten en ik denk, zou daar iets te beleven zijn voor / door mij, vandaag?
Als ik het programma doorlees, blijf ik haken bij De reuzen van Royal de Luxe en de giant steps die zij, in Leeuwarden, gaan maken, deze zomer en denk tegelijk aan:
"That's one small step for (a) man, one giant leap for mankind." Neil Alden Armstrong
En weer ga ik, merk ik, in het verhaal op en ben daar, in plaats van hier en wordt daar, net als van de pelgrimstocht, blij van, maak er een aantekening van, in mijn agenda en plop, zit / ben weer op de bank, thuis en schenk mezelf een tweede kop koffie in. Als ik daarna terugloop, voor de 3de keer langs het raam, zie ik em pas liggen, op de stoep, de grote bonte specht,
dood
Allereerst vind ik een pelgrimstocht in Roemenië, georganiseerd door bureau Balans.
Ik ben door hun programma gelopen, het is per slot een wandelvakantie en heb daarvan genoten en dan gebeurt het,
ineens ben ik me ervan bewust, dat mijn gedachten terug mogen, terug naar hier en nu, naar vandaag en naar wat is en
waar ik wel ben, want met deze pelgrimage bezig zijn betekent, dat ik in een virtuele gedachtewereld leef en door me hier bewust van te zijn, herinner ik me waar ik nu wel ben, zittend op de bank, thuis
Vervolgens is ineens Leeuwarden, de culturele hoofdstad van 2018, in mijn gedachten en ik denk, zou daar iets te beleven zijn voor / door mij, vandaag?
Als ik het programma doorlees, blijf ik haken bij De reuzen van Royal de Luxe en de giant steps die zij, in Leeuwarden, gaan maken, deze zomer en denk tegelijk aan:
"That's one small step for (a) man, one giant leap for mankind." Neil Alden Armstrong
En weer ga ik, merk ik, in het verhaal op en ben daar, in plaats van hier en wordt daar, net als van de pelgrimstocht, blij van, maak er een aantekening van, in mijn agenda en plop, zit / ben weer op de bank, thuis en schenk mezelf een tweede kop koffie in. Als ik daarna terugloop, voor de 3de keer langs het raam, zie ik em pas liggen, op de stoep, de grote bonte specht,
dood
en vraag ik me af, lag ie daar ook al vóór ik van het bestaan van de ‘reuzen’ wist?
Vroeger zou ik de dode specht eerst gezien hebben en em als aanwijzing te boek gesteld hebben en daarna zou ik dan het verhaal van de reuzen gevonden hebben, denk ik
Vandaag echter vind ik eerst de reuzen als aanwijzing, die mij het gevoel van te leven geven, door mij, in gedachte, naar hen toe te laten bewegen en vind daarna de dode grote specht
En ineens ben ik een balans daarin gewaar
Als ik eerst de dode vogel had gevonden en daarna de belevenis, die ik met de ontdekking van de reuzen leefde, dan had ik kunnen denken, dood roept leven op
Als ik, zoals nu, eerst de ontdekking van de reuzen beleef en daarna de dode vogel vind, had ik kunnen denken, leven roept dood op, edoch beide zijn er, zo laten ze mij zien en ze zijn er tegelijk, zo zie ik nu ook, echter is er een causaal verband tussen hen?
Als het mij lukt, op het geheel te focussen, dat te zien, is er dan nog wel een oorzaak en gevolg mogelijk?
Of heb ik dan mijn perceptie (eindelijk) naar het punt van alles / het is vergroot
en waar brengt dat mij?
Dat ik begrijpen kan, dat ik, in de betekenis van de zintuigen die ik door deze wereld van zijn verplaats, invulling geef, zingeving maak, aan dat wat is, door het te verbinden, ik bedenk de causaliteit (causa = Italiaans voor oorzaak (oorzaak, een zaak van het oor dus, van het uitgesproken woord?)
En zoals ik ze verbind, dat is hoe ik de wereld zie en ervaar en wat ik daarmee doe, is dan een uiting van hoever ik mijn zintuigen getraind heb alles / het geheel waar te nemen en te ervaren, in plaats van slechts een gedeelte daarvan
Zoiets
En dit begrijpen brengt acceptatie van dat wat is en daarmee rust
Hmn, wat zit er veel ik, het woord ik, in die laatste alinea
ik, i ka, daar bestaande uit een i en een ka
Betekenis ika:
Hij (God) moge lachen
Hahahahahahahah en ik nu ook, want dit wist ik net nog niet, geestig!
Dus al die ikjes (in de wereld) brengen een (glim)lach aan God
Ach en daarmee heeft elk leven ineens zin, ook dat van mij
als ik God de mogelijkheid kan / mag bieden van een lach
Dr. Seuss:
Do not cry because it 's over.
Smile because it happened.
Plop en ik ben weer terug, zittend op de bank en nog steeds thuis.....
Ik pak een pen en potlood en liniaal en een boek, met de functie als grotere lineaal te fungeren en papier en een cirkelvormig schaaltje en muntstuk
en begin met schetsen nav, zo blijkt pas later, de Vitruviusman van Da Vinci https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Mens_van_Vitruvius_en_Vitruviusman
en wat ik daar zoal nog meer over vind en over verhoudingen bij de mens ..... ah, ik ontvang een lesje historie en geometrie,
eens zien hoe ik die aan / met elkaar verbind.....
Tja, je bent woordkunstenaar of niet en dus zit het alfabet er, vanaf het begin, mee verbonden, met dat waarvan ik, bij aanvang, nog geen idee heb wat het is
En terwijl ik zo aan het schetsen ben, is er ineens de verbinding met de zin: 'Ik ben de Alpha en de Omega' en met het vredesteken en de verhoudingen daarvan
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Alfa_en_Omega
In Openbaring 1:8 en 21:6 en 22:13 zegt God: "Ik ben de Alfa en de Omega."
En vraag ik mij af, stel nou dat de komma achter ben is verdwenen in de loop der jaren en er eigenlijk stond
Ik ben, waarmee zijn ineens de Alpha (α) en de Omega (ω), de eerste en de laatste, het begin en het einde, wordt
http://www.christipedia.nl/Artikelen/A/Alfa_en_Omega en https://christipedia.miraheze.org/wiki/Alfa_en_Omega
Alfa (ook gespeld Alpha) en Omega (klemtoon op de O) zijn de eerste resp. de laatste letter van het Grieks alfabet. In het laatste Bijbelboek zegt God / de Heer Jezus dat Hij de Alfa en Omega is, dat wil zeggen 'het Begin en het Einde; de Eerste en de Laatste' (Opb. 22:13).
Opb 1:8 Ik ben de alfa en de omega, zegt de Heer, God, Hij die is en die was en die komt, de Almachtige.
Opb 21:6 En Hij zei tot mij: Zij zijn gebeurd! Ik ben de alfa en de omega, het begin en het einde. Ik zal hem die dorst heeft, geven uit de bron van het water van het leven om niet.
Opb 22:13 Ik ben de Alfa, en de Omega, het Begin en het Einde; de Eerste en de Laatste.
(TELOS https://nl.wikipedia.org/wiki/Telos)
Deze korte, majestueuze, betekenisvolle naam geeft de Heer Jezus zichzelf (Opb. 1: 8, volgens sommige handschriften ook in vers 11; 21: 6:; 22: 13); als één met God, die in Jes. 44:6 spreekt: “Ik ben de eerste en Ik ben de laatste en buiten Mij is geen God” (verg. 41 : 4; 43: 10).
In onze Nederlandse taal zouden wij eigenlijk moeten zeggen: ik ben de A en de Z. Deze twee letters, de eerste en de laatste van het alfabet, zijn wel geschikt om het geheimenis van de eeuwige Godheid van Christus en Zijne wezenseenheid met de Vader, niet alleen Zijn eeuwigheid, maar ook Zijn scheppende almacht aan te duiden.
Dat de verheerlijkte Heiland zichzelf zo noemt, betekent dat Hij er was vóór de wereld en eer de wereldgeschiedenis begon en dat Hij er zijn zal, wanneer de wereldgeschiedenis eindigt, het vergankelijke ophoudt, en alles eeuwig en onvergankelijk zal zijn. Die naam bewijst, dat Hij niet geschapen is, maar dat Hij hetzelfde goddelijke Wezen met de Vader deelachtig is. Jahweh spreekt in het Oude Testament ook aldus: "Ik, de Heere, Die de Eerste ben en met de laatste ben Ik Dezelfde" (Jes. 41 : 4). Vgl. Jes. 44 : 6; 48 : 12.
Zoals de Zoon als de Alfa de grond en het aanvangspunt van alle schepselen is, die vóór alle dingen was en in en door Wie alles bestaat (Kol. 1: 17), door wiens bemiddeling alles is geschapen (Joh. 1: 1, 3), zo is Hij als de Omega ook het einddoel van het gans heelal. Alles moet in Hem, tot Wie alles naar zijn diepste grond zich neigt, zijn rust, bevrediging en voleinding vinden. Hij is de Vorst en Koning over alle schepselen in hemel en op aarde, het hoofd, in Wie al het gescheidene herenigd en door Wie al het losgerukte tot zijn oorsprong moet teruggebracht worden, de eerstgeborene uit de doden (Kol. 1: 18) en de sluitsteen van al Gods openbaringen.
Bronnen
H. Zeller, Bijbelsch Woordenboek voor het Christelijke volk. Eerste deel A - J. ('s Gravenhage: M.J. Visser, 1867) s.v. A en O. Hieruit is op 13 juli 2012 tekst opgenomen en verwerkt.
ds. J.H. Landwehr, A en O, in: Christelijke Encyclopaedie voor het Nederlandsche volk, deel I, Kok Kampen, 1925, p. 1. Tekst hiervan is op 10 sept. 2013 verwerkt
En via de 'Ik ben, de Alpha en de Omega, kwam het Griekse alfabet er ook bij, bestaande uit 24, in plaats van 26, letters
En van daaruit ontstond, naast Vitruviusman, vanuit een vierkant van 13 cm, ΑΩvrouw ook wel bekent als Rekersωαman (lol):
Zoiets .....