Vandaag moederdag 2016 en het graf van mam bezocht met pap en A. na een dialoog over hoe probleemwijken ontstaan.
A. deelt me dat het in de mens zelf zit, ik denk dat het daarnaast ook in de beperkte mogelijkheden van invulling van wensen zit.
Ik ontvouw het idee hoe ieder mens een benodigde hoeveelheid (recyclebaar?) plastic ontvangt, waarmee je zelf je eigen huis kan bouwen en plaatsen waar jij het wenst en waarbij je zo'n stad en hun mensen volgt (om ergens te beginnen) en vergelijkt met een stad zoals we ze tot nu toe kennen, met probleemwijken.
De idee achter dit project is door iedereen in die nieuw te creëren stad z'n eigen plekje te laten vinden en z'n eigen ontworpen en door 3d printer uitgeprinte huis te laten bouwen, te zien of er dan uiteindelijk probleemwijken in die stad ontstaan?
Zou het kunnen dat, doordat we vast lijken te willen houden aan het oude, nu worden bepaalde wijken met oude huizen opgepimpt door de woningbouwverenigingen, ze zijn echter niet gewild, die huizen, ze voldoen niet meer aan de bedachte wensen van de hedendaagse mens en zijn daarom lager in prijs en trekken dus mensen aan die minder geld aan een woning willen of kunnen uitgeven, met alle gevolgen voor die huizen en wijken. Als je nu iedereen bij geboorte een hoeveelheid (recyclebaar) plastic tot beschikking geeft, die steeds weer recyclebaar is, smelten en weer in 3D printer plaatsen, zodat het huis kan meebuigen in het mogelijk wisselende beeld, dat je, in je eigen ontwikkeling, van jouw huis ontwikkelt. Het blijft zodoende je hele leven jouw huis, iets waar jij binding mee hebt, want jij hebt het zelf gecreëerd en kan het veranderen, wanneer je wenst, op andere locatie plaatsen ook, indien gewenst.
En bij overlijden gaat het over naar een nieuw geborene.
Een soort slakkenhuis, alleen dan niet op je eigen rug edoch geplaatst op moeder aarde, een aardhuis dus. Zoiets.
Als we naar mams graf rijden vraag ik mam om haar aanwezigheid daar bij het graf als wij er zijn.
De wind waait straf en mijn oog vind achter het graf, tegen de bosrand aan, in het gras
A. deelt me dat het in de mens zelf zit, ik denk dat het daarnaast ook in de beperkte mogelijkheden van invulling van wensen zit.
Ik ontvouw het idee hoe ieder mens een benodigde hoeveelheid (recyclebaar?) plastic ontvangt, waarmee je zelf je eigen huis kan bouwen en plaatsen waar jij het wenst en waarbij je zo'n stad en hun mensen volgt (om ergens te beginnen) en vergelijkt met een stad zoals we ze tot nu toe kennen, met probleemwijken.
De idee achter dit project is door iedereen in die nieuw te creëren stad z'n eigen plekje te laten vinden en z'n eigen ontworpen en door 3d printer uitgeprinte huis te laten bouwen, te zien of er dan uiteindelijk probleemwijken in die stad ontstaan?
Zou het kunnen dat, doordat we vast lijken te willen houden aan het oude, nu worden bepaalde wijken met oude huizen opgepimpt door de woningbouwverenigingen, ze zijn echter niet gewild, die huizen, ze voldoen niet meer aan de bedachte wensen van de hedendaagse mens en zijn daarom lager in prijs en trekken dus mensen aan die minder geld aan een woning willen of kunnen uitgeven, met alle gevolgen voor die huizen en wijken. Als je nu iedereen bij geboorte een hoeveelheid (recyclebaar) plastic tot beschikking geeft, die steeds weer recyclebaar is, smelten en weer in 3D printer plaatsen, zodat het huis kan meebuigen in het mogelijk wisselende beeld, dat je, in je eigen ontwikkeling, van jouw huis ontwikkelt. Het blijft zodoende je hele leven jouw huis, iets waar jij binding mee hebt, want jij hebt het zelf gecreëerd en kan het veranderen, wanneer je wenst, op andere locatie plaatsen ook, indien gewenst.
En bij overlijden gaat het over naar een nieuw geborene.
Een soort slakkenhuis, alleen dan niet op je eigen rug edoch geplaatst op moeder aarde, een aardhuis dus. Zoiets.
Als we naar mams graf rijden vraag ik mam om haar aanwezigheid daar bij het graf als wij er zijn.
De wind waait straf en mijn oog vind achter het graf, tegen de bosrand aan, in het gras
een oranje plastic vlinder ..... hahaha die mam .....
Naar een lunch buiten op terras bij de Veldhoeve http://www.develdhoeve.nl
Weer thuis besluit ik naar de boomtuin te gaan, om het een en ander dat gepasseerd is vandaag, te overdenken, te verwerken
Naar een lunch buiten op terras bij de Veldhoeve http://www.develdhoeve.nl
Weer thuis besluit ik naar de boomtuin te gaan, om het een en ander dat gepasseerd is vandaag, te overdenken, te verwerken
Ik ontmoette daar Pavol (= Paul). Hij komt uit Slowakije en gelukkig had ik nog een beetje batterij in de mobiel voor google translate, zodat er enige communicatie mogelijk was, hij schreef me:
ma unitovni mi je dlho mam rat prirodu na tomto fantastickom mieste som prvi krat spm tu oddu. zaciatkuu marca uz som si zvokol skim mam tu cest a ak sa nemylim ste krasna romanticka projemna
svet je mali som rat zesmesa stretli
svet je mali som rat zesmesa stretli
en hij tekent het perspectief, dat hij zag, terwijl ik onderstaande foto maakte en ik ben gewaar dat hij de pen geregeld wisselt van zijn linker naar zijn rechter hand, hij kan met beide tekenen .....
Hier klikken om te bewerken.