Vandaag, maandag, 14 augustus 2023
Vanmorgen, na het heerlijcke gezamelijcke ontbijt, loop ik naar het gedicht, dat met een rode viltstift, op een wit laken geschreven, in de boom gehangen is, in de tuin:
Vanmorgen, na het heerlijcke gezamelijcke ontbijt, loop ik naar het gedicht, dat met een rode viltstift, op een wit laken geschreven, in de boom gehangen is, in de tuin:
en ik lees:
Schrijver: Joost Zwagerman
...ZAG JIJ MISSCHIEN
...zag jij misschien dat ik naar jou,
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings -
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.
Alle medewerkers kregen een roos van onze dame, Sofie
Schrijver: Joost Zwagerman
...ZAG JIJ MISSCHIEN
...zag jij misschien dat ik naar jou,
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings -
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.
Alle medewerkers kregen een roos van onze dame, Sofie
Vervolgens, gaat iedereen richting zijn/haar auto, om de terugreis aan te vangen.
Ik loop naar de deur van de kerk, in het dorp hier, waar de auto geparkeerd staat en vind deze, en nog twee, gesloten?!
Dit blijft een onwerkelijck gevoel voor mij, die blijckbaar, qua gevoel denkt, dat een kerk toch 24 uur per etmaal
vrij toegankelijck zou behoren te zijn?!
Ik sta inmiddels aan de andere kant van de kerk en zie daar deze sculptuur van een engel staan,
vergeet de gesloten kerkdeuren en begin met fotograferen:
Ik loop naar de deur van de kerk, in het dorp hier, waar de auto geparkeerd staat en vind deze, en nog twee, gesloten?!
Dit blijft een onwerkelijck gevoel voor mij, die blijckbaar, qua gevoel denkt, dat een kerk toch 24 uur per etmaal
vrij toegankelijck zou behoren te zijn?!
Ik sta inmiddels aan de andere kant van de kerk en zie daar deze sculptuur van een engel staan,
vergeet de gesloten kerkdeuren en begin met fotograferen:
Ik vang 'een spelen' met haar aan en ontdek zo, deze, in haar aanwezigheid aanwezige, edoch merentijds verscholen, beelden:
en zie, hoe haar verschijning in/aan het licht, als schaduw de duif toont en vraag me af, zou de schaduw van een duif zich dan als een engel tonen, een engel zijn?
Ik ga zo bij haar, bij dit beeld, zitten, dat het voelt alsof ze mij kranst,
Ik ga zo bij haar, bij dit beeld, zitten, dat het voelt alsof ze mij kranst,
met, kan het anders?!, de dichterkrans natuurlijck (en lees over de lauwerkrans)
En dan, wanneer ik de route naar thuis denk aan te vangen en intype, komt Bergen ineens in beeld en ik denk, wanneer ik wat achtergrondinformatie over deze stad lees, okay, ik kan wel eens gaan lunchen in Bergen
En dan, wanneer ik de route naar thuis denk aan te vangen en intype, komt Bergen ineens in beeld en ik denk, wanneer ik wat achtergrondinformatie over deze stad lees, okay, ik kan wel eens gaan lunchen in Bergen