Vandaag ontdek ik, zittend in de trein naar een congres te Rotterdam, in alle vroegte, dat het World Earth Day is.
Dit lezen hierover heeft twee gevolgen in mij:
1.) In De Doelen, het centrum waar het congres gehouden wordt, besluit ik, anders dan de gewoonte van de mensen die zo'n centrum bezoeken en beheren, dat eerste kopje van de koffie, waarvan ik het schoteltje zo ie zo schoon laat staan, de hele dag bij me te houden en steeds opnieuw te gebruiken, zodat ik, aan het einde van deze dag, slechts 1 kopje te wassen afgeef ...
Alle kleine beetjes helpen nietwaar en beginnen altijd bij jezelf ... het brengt me even terug in Lapland, waar de natuurlijke / oorspronkelijke bewoners ieder één beker hebben, gemaakt uit de knoest van een boom, die ze altijd bij zich dragen ...
Dit lezen hierover heeft twee gevolgen in mij:
1.) In De Doelen, het centrum waar het congres gehouden wordt, besluit ik, anders dan de gewoonte van de mensen die zo'n centrum bezoeken en beheren, dat eerste kopje van de koffie, waarvan ik het schoteltje zo ie zo schoon laat staan, de hele dag bij me te houden en steeds opnieuw te gebruiken, zodat ik, aan het einde van deze dag, slechts 1 kopje te wassen afgeef ...
Alle kleine beetjes helpen nietwaar en beginnen altijd bij jezelf ... het brengt me even terug in Lapland, waar de natuurlijke / oorspronkelijke bewoners ieder één beker hebben, gemaakt uit de knoest van een boom, die ze altijd bij zich dragen ...
http://en.wikipedia.org/wiki/Guksi
Dan vind ik op: https://bindingen.wordpress.com/2007/01/02/hartverwarmend-handwerk-uit-het-hoge-noorden
UIT HET GOEDE HET HOUT GESNEDEN
“Als ik voor vader hout sprokkelde, legde ik de gebogen stukken opzij zodat vader er een rendierhalsband uit kon maken” zegt Arto, leraar op de Sámihandwerkschool. Lappen werken met wat de natuur ze aanreikt. De Salix caprea (wilg) vertoont enkel in het hoge noorden het fenomeen ondergronds immense bobbels te maken. Uit die bobbels groeien dunne draadwortels waarvan ze touw maken. Het hout van de bulten wordt in mesheften toegepast of…, zoals een Russische student in de Sámihandwerkschool ons toont, om er een fraai handvat voor de versnellingspook van zijn wagen mee te maken.
Het wortelhout vertoont speelse stipjes en is okergeel. In het herfstbos verraadt salix caprea waar de bobbels te vinden zijn, door als allerlaatste haar blaadjes te laten vallen.
Ook de berk krijgt builen; een niet kwaadaardig soort boomkanker. De buil consumeert slechts 5% van de voedselvoorraad van de boom. In mei gaat Ari die builen oogsten. Hij is de bosarbeiders die hem hun vindplaats verklappen, uiteraard dankbaar. Om een buil te groeien die groot genoeg is. Voor een kofferdeksel van 30 à 40cm lang heb je een vrij grote buil nodig. Die berk is algauw honderd jaar oud. Uit de houten blok wordt er eerst in grote sneden de basisvorm gehouwen. Vervolgens wordt hij gedurende 8 uur in zout water gekookt en dan gedurende enkele maanden te drogen gehangen.
Omdat de groeiringen van nature een ovale of bolle koers omschrijven gaat dat kofferdeksel van dezelfde vorm nimmer splijten. Oerdegelijk materiaal dus. Uit kleine wratten worden de kuksa en uit de kleinste Naappu gemaakt.
Kuksa zijn pollepelvormige berkenhouten koffiemokken. Ze zijn bijzonder omdat je er de groeiringen van het berkenhout in ziet kolken, zoals een opgeroerd wolkje melk draait in de koffie. Zulke mokken zijn de trots van de ambachtsman en duur.
Dan vind ik op: https://bindingen.wordpress.com/2007/01/02/hartverwarmend-handwerk-uit-het-hoge-noorden
UIT HET GOEDE HET HOUT GESNEDEN
“Als ik voor vader hout sprokkelde, legde ik de gebogen stukken opzij zodat vader er een rendierhalsband uit kon maken” zegt Arto, leraar op de Sámihandwerkschool. Lappen werken met wat de natuur ze aanreikt. De Salix caprea (wilg) vertoont enkel in het hoge noorden het fenomeen ondergronds immense bobbels te maken. Uit die bobbels groeien dunne draadwortels waarvan ze touw maken. Het hout van de bulten wordt in mesheften toegepast of…, zoals een Russische student in de Sámihandwerkschool ons toont, om er een fraai handvat voor de versnellingspook van zijn wagen mee te maken.
Het wortelhout vertoont speelse stipjes en is okergeel. In het herfstbos verraadt salix caprea waar de bobbels te vinden zijn, door als allerlaatste haar blaadjes te laten vallen.
Ook de berk krijgt builen; een niet kwaadaardig soort boomkanker. De buil consumeert slechts 5% van de voedselvoorraad van de boom. In mei gaat Ari die builen oogsten. Hij is de bosarbeiders die hem hun vindplaats verklappen, uiteraard dankbaar. Om een buil te groeien die groot genoeg is. Voor een kofferdeksel van 30 à 40cm lang heb je een vrij grote buil nodig. Die berk is algauw honderd jaar oud. Uit de houten blok wordt er eerst in grote sneden de basisvorm gehouwen. Vervolgens wordt hij gedurende 8 uur in zout water gekookt en dan gedurende enkele maanden te drogen gehangen.
Omdat de groeiringen van nature een ovale of bolle koers omschrijven gaat dat kofferdeksel van dezelfde vorm nimmer splijten. Oerdegelijk materiaal dus. Uit kleine wratten worden de kuksa en uit de kleinste Naappu gemaakt.
Kuksa zijn pollepelvormige berkenhouten koffiemokken. Ze zijn bijzonder omdat je er de groeiringen van het berkenhout in ziet kolken, zoals een opgeroerd wolkje melk draait in de koffie. Zulke mokken zijn de trots van de ambachtsman en duur.
Zou dit de volgende stap kunnen zijn, die we met elkaar kunnen zetten/maken, iedereen neemt overal een eigen kop mee naar toe, wat een productie aan kopjes zal dit schelen en wat een afwas en afwasmiddel. Zoiets.
Ah, the mind holds the key ... die Finnen toch ...
Er waren meerdere jonge medewerkers die zich met mij geconfronteerd zagen en ik zag dat mijn 'afwijken van de gewoonte' ze in ieder geval aan het denken (de feedback die ik kreeg liep van lastig tot u heeft een punt) gezet heeft, op deze dag en was het nu niet juist daarom te doen deze dag, om de wereld bewust te maken van de aarde ...
Ik check het nog even op internet:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dag_van_de_Aarde
2.) Verder had het ook een schrijven tot gevolg, 's avonds, bij thuiskomst, vallen de losse zinnen, die zich gaande weg de dag, tussen de sprekers door, zich gevormd hebben, in elkaar en ontstaat:
World Earth Day,
Als de aarde werkelijk haar dag heeft vandaag,
zijn wij daar dan bij, of zou ze ons, via een onpersoonlijk niet-thuis berichtje,
hebben laten weten dat de wereld haar, deze dag, gestolen kan worden?
Erica Rekers 22 april 2015