Klik voor bijpassende achtergrondmuziek op bovenstaande pijl
Het glas gevuld, want zo verjaar ik
als de wijzers van de klok, net als mijn hart
tikken blijvend doorgang vinden
als het leven mij opent
zonder te verslinden
een nieuwe kijk, op een nieuw jaar?
en ik, mijn blik op leven gericht, zie
dat in die cirkels van herhalen
het slechts het perspectief is dat draait
ik sta stil
draai misschien om mijn as
als ik eens in mijn sas ben
gelijk moeder aarde, in een dag
wordt voortstuwend gedreven
op die draaiende spiraal
en kan slechts leven
hetgeen het draaiend perspectief
aan anders biedt
waarmee weer een erva-ring is geboren erva = kruid in het Portugees
weet
je bent wat je eet en maakt dit
dat jij slechts jouw erva-ringen erva-art?
vragen vragen vragen
als ik even stilsta bij het vruchtbaar leven
dat mij, door mijn vader, gegeven is
en wat ik daar tot nu toe mee doe
dat het zelfs mijzelf pijn doet
geboren te zijn, zijn naam te dragen
als lopend eiwit, voeding voor die cellen
die in mijn geval nimmer daglicht zullen zien
nu mijn vruchtbare jaren gepasseerd zijn
en ik geleerd heb dat dat er toe doet
hoe nu verder te leven nu de vrouw
in wiens leven ik betekenis had
zolang zij leefde
nu mijn moeder dood is
betekenisloos nu? hoe leef ik dat?
Een andere vraag, kan ik dat aan?
wanneer alles en iedereen in dit bestaan
werkt aan betekenis geven
als mijn vader over mijn leven praat
de woorden die hij bezigt
een doodlopende weg
hoezo weet hij ineens welke kant ik oploop?
als ik zeg:"doen is niet zo mijn ding"
dat ik onder mensen in re-actie verzand
mijn eigen lied niet meer zing
ook niet meer hoor
hoe de tand des tijds slechts
vers-tand duidelijk maakt
als ik omkijk
en mezelf zie boven komen drijven
het vruchtwater uitstap
op de 46ste trede
lijf en ledematen schudt
en mijn plek tussen de lijven
net op tijd weer gevonden heb
op de opgaande spiraal
zijn er twaalf slagen
en voel ik pijn
en vreugde
weer een jaarring verder te zijn
Erica Rekers 10 januari 2016
Het glas gevuld, want zo verjaar ik
als de wijzers van de klok, net als mijn hart
tikken blijvend doorgang vinden
als het leven mij opent
zonder te verslinden
een nieuwe kijk, op een nieuw jaar?
en ik, mijn blik op leven gericht, zie
dat in die cirkels van herhalen
het slechts het perspectief is dat draait
ik sta stil
draai misschien om mijn as
als ik eens in mijn sas ben
gelijk moeder aarde, in een dag
wordt voortstuwend gedreven
op die draaiende spiraal
en kan slechts leven
hetgeen het draaiend perspectief
aan anders biedt
waarmee weer een erva-ring is geboren erva = kruid in het Portugees
weet
je bent wat je eet en maakt dit
dat jij slechts jouw erva-ringen erva-art?
vragen vragen vragen
als ik even stilsta bij het vruchtbaar leven
dat mij, door mijn vader, gegeven is
en wat ik daar tot nu toe mee doe
dat het zelfs mijzelf pijn doet
geboren te zijn, zijn naam te dragen
als lopend eiwit, voeding voor die cellen
die in mijn geval nimmer daglicht zullen zien
nu mijn vruchtbare jaren gepasseerd zijn
en ik geleerd heb dat dat er toe doet
hoe nu verder te leven nu de vrouw
in wiens leven ik betekenis had
zolang zij leefde
nu mijn moeder dood is
betekenisloos nu? hoe leef ik dat?
Een andere vraag, kan ik dat aan?
wanneer alles en iedereen in dit bestaan
werkt aan betekenis geven
als mijn vader over mijn leven praat
de woorden die hij bezigt
een doodlopende weg
hoezo weet hij ineens welke kant ik oploop?
als ik zeg:"doen is niet zo mijn ding"
dat ik onder mensen in re-actie verzand
mijn eigen lied niet meer zing
ook niet meer hoor
hoe de tand des tijds slechts
vers-tand duidelijk maakt
als ik omkijk
en mezelf zie boven komen drijven
het vruchtwater uitstap
op de 46ste trede
lijf en ledematen schudt
en mijn plek tussen de lijven
net op tijd weer gevonden heb
op de opgaande spiraal
zijn er twaalf slagen
en voel ik pijn
en vreugde
weer een jaarring verder te zijn
Erica Rekers 10 januari 2016