Vanmorgen, zondag 28 oktober 2018, schrijf ik, nog in bed liggend
De zon van het woord zondag
gluurt al door een kier
de slaapkamer binnen
als om mij te wekken
wat doe je nog hier
kom, naar buiten
gooi weg de zinnen
tja, soms, heel soms, zo blijkt
heeft de zon
even pech
Later, want ik blijk makkelijk te verleiden (door de zon dan hè?!), in de tuin
De zon van het woord zondag
gluurt al door een kier
de slaapkamer binnen
als om mij te wekken
wat doe je nog hier
kom, naar buiten
gooi weg de zinnen
tja, soms, heel soms, zo blijkt
heeft de zon
even pech
Later, want ik blijk makkelijk te verleiden (door de zon dan hè?!), in de tuin
Ik wist het
dat hij weder zou keren
ooit een keer
in zijn koninklijk gewaad
hier neer zou strijken
voor mij
aan de grond
in het gras
vleide ik mij teder
tegen hem aan
beide daar ons jawoord gevend
voelden wij ons levend
meer dan ooit
in deze daad
ik liet hem binnen
moedigde hem zelfs zachtjes aan
steeds, oh ja
steeds ietwat verder
in mij te gaan
tot
wacht, wacht
oooh wacht even
nieuw leven
voor dat je me komen laat
laat mij hier en nu nog even
dromen
van jou, vorst
aan de grond
en over meer
voor het vuur in mij
voor jou
ondoofbaar
je genadevol weer ten hemel zond
Erica Rekers, 28 oktober 2018