Vandaag, vrijdag, 16 februari 2024
Vanmorgen
Vanmorgen
Vanmiddag arriveert het boek dat ik besteld had en vind daarbij deze origami
aha, wat lief, een boekenlegger met een hart, besteeds er verder even geen aandacht aan, want er zijn genoeg andere dingen, die ik momenteel aandacht geef
Vanavond mag ik, in het kader van ken uw taal, naar: herberg de pol / evenement / Nathalie Baartman
En ik lees hier:
De Bössels van Baartman
Twentse fadoooo
vrijdag 16 februari 2024
20:00 - 21:30 uur
Nathalie Baartman komt 16 februari met haar nieuwe theatershow naar Diepenheim. Met drie muzikanten toert ze vanaf januari langs theaterzalen met het Twents liedjesprogramma De Bössels van Baartman – Twentse fadoooo.
Nathalie zingt en swingt noe in ´t plat. Ik roek oe (ik ruik je) klinkt minstens zo sensueel als het Franse hijgnummer Je t ´aime moi non plus. Ooit vertelde Herman Finkers aan Nathalie Baartman dat de Twentse taal zich prachtig leend voor liedjes, omdat het klanken kent die om te zingen zijn. En dat is zo. Zelf zei ze in het interview met Tubantia over deze show ´mijn liedjes moeten naar buiten’. Het zijn liedjes met verhalen uit haar eigen leven afgewisseld met soms haast absurde verhalen die je raken. Nathalie staat voor een geweldig avondje Twents genieten en daar komt nu ook nog swingen bij!
Een show waarmee ze heel Nedersaksië zeker mee gaat veroveren!
En ik lees op haar eigen website: Nathalie Baartman
‘Op het podium ben ik Nathalie in het kwadraat. Het was niet mijn droom om cabaretière te worden. Het was het gevolg van een prutserig bestaan. Ik wisselde van studies zoals anderen dat doen met tanden. Een betere wereld was m’n enige missie en daarom at ik veel biologische havermout. Want dat was niet verpakt in plastic. Liefde was sowieso te hoog gegrepen. Ik slenterde liever. Op safari in januari. Verloren liep ik door de stad en snapte de mensen niet. Met hun haast en hun blikken op eenzaamheid. Alsof ik een dorp met groetjes met me meedroeg dat ik niet uiten kon.
Het verlangen was geboren. Vandaaruit begon ik te schrijven. Over mijn overleden moeder die nog leefde. Over warme chocolademelk drinken in ritueel groepsverband. En dat de carnivoren daarin stukjes rookworst mochten dippen.
Ik bleek cabaret te schrijven. Meldde me aan voor Cameretten en won in 2004 de persoonlijkheidsprijs. ‘Wereldvreemd’ werd ik genoemd. Dat snap ik nog steeds niet. Ik vind de wereld raarder dan ik. Uit het vergezicht naar een dorp ontstond in 2006 mijn eerste programma ‘Stam’. Daarna volgden zes programma’s. Met accordeon, harmonium, Bulgaarse zang, buikdans en veel verhalen.
Mijn cabaretprogramma’s zijn een absurde vertaling van mijn leven. Vrienden in de zaal hebben soms de neiging om op te staan en te roepen: ‘Dit is geen theater, hoor, ze borduurt werkelijk Jack Russels.’
Als ik terugblik zie ik dat ik in elk programma de hang naar een kleinere wereld bezing. Ik sta haaks op de Zuidas. Folkloristische thema’s boeien me. De vegetarische humor van bakleverworst. Het geluid van de Midwinterhoorn doet me tranen. Wandelen door Bulgarije en dan loeihard zingen in de bergen. Een leven in kruissteken. Alsof vrede en liefde verscholen ligt in het breien van een mutsje voor een kindje in Pakistan. Meestal raak ik de wol kwijt. Of app ik mezelf te pletter. Dat is de realiteit.
Daarin vind ik de grap. Dat dingen niet lukken. Zonder zelfspot is het leven te ernstig.’
En terwijl ik het kaartje koop, zie ik dat er nu nog 2 plekjes vrij zijn, van de 133 plaatsen
Oftewel
soooo hé
d’r 't animooo
veur hoar
Twentse Fadoooo
En terwijl ik F de site stuur voor de ticketverkoop, zie ik
En ik lees hier:
De Bössels van Baartman
Twentse fadoooo
vrijdag 16 februari 2024
20:00 - 21:30 uur
Nathalie Baartman komt 16 februari met haar nieuwe theatershow naar Diepenheim. Met drie muzikanten toert ze vanaf januari langs theaterzalen met het Twents liedjesprogramma De Bössels van Baartman – Twentse fadoooo.
Nathalie zingt en swingt noe in ´t plat. Ik roek oe (ik ruik je) klinkt minstens zo sensueel als het Franse hijgnummer Je t ´aime moi non plus. Ooit vertelde Herman Finkers aan Nathalie Baartman dat de Twentse taal zich prachtig leend voor liedjes, omdat het klanken kent die om te zingen zijn. En dat is zo. Zelf zei ze in het interview met Tubantia over deze show ´mijn liedjes moeten naar buiten’. Het zijn liedjes met verhalen uit haar eigen leven afgewisseld met soms haast absurde verhalen die je raken. Nathalie staat voor een geweldig avondje Twents genieten en daar komt nu ook nog swingen bij!
Een show waarmee ze heel Nedersaksië zeker mee gaat veroveren!
En ik lees op haar eigen website: Nathalie Baartman
‘Op het podium ben ik Nathalie in het kwadraat. Het was niet mijn droom om cabaretière te worden. Het was het gevolg van een prutserig bestaan. Ik wisselde van studies zoals anderen dat doen met tanden. Een betere wereld was m’n enige missie en daarom at ik veel biologische havermout. Want dat was niet verpakt in plastic. Liefde was sowieso te hoog gegrepen. Ik slenterde liever. Op safari in januari. Verloren liep ik door de stad en snapte de mensen niet. Met hun haast en hun blikken op eenzaamheid. Alsof ik een dorp met groetjes met me meedroeg dat ik niet uiten kon.
Het verlangen was geboren. Vandaaruit begon ik te schrijven. Over mijn overleden moeder die nog leefde. Over warme chocolademelk drinken in ritueel groepsverband. En dat de carnivoren daarin stukjes rookworst mochten dippen.
Ik bleek cabaret te schrijven. Meldde me aan voor Cameretten en won in 2004 de persoonlijkheidsprijs. ‘Wereldvreemd’ werd ik genoemd. Dat snap ik nog steeds niet. Ik vind de wereld raarder dan ik. Uit het vergezicht naar een dorp ontstond in 2006 mijn eerste programma ‘Stam’. Daarna volgden zes programma’s. Met accordeon, harmonium, Bulgaarse zang, buikdans en veel verhalen.
Mijn cabaretprogramma’s zijn een absurde vertaling van mijn leven. Vrienden in de zaal hebben soms de neiging om op te staan en te roepen: ‘Dit is geen theater, hoor, ze borduurt werkelijk Jack Russels.’
Als ik terugblik zie ik dat ik in elk programma de hang naar een kleinere wereld bezing. Ik sta haaks op de Zuidas. Folkloristische thema’s boeien me. De vegetarische humor van bakleverworst. Het geluid van de Midwinterhoorn doet me tranen. Wandelen door Bulgarije en dan loeihard zingen in de bergen. Een leven in kruissteken. Alsof vrede en liefde verscholen ligt in het breien van een mutsje voor een kindje in Pakistan. Meestal raak ik de wol kwijt. Of app ik mezelf te pletter. Dat is de realiteit.
Daarin vind ik de grap. Dat dingen niet lukken. Zonder zelfspot is het leven te ernstig.’
En terwijl ik het kaartje koop, zie ik dat er nu nog 2 plekjes vrij zijn, van de 133 plaatsen
Oftewel
soooo hé
d’r 't animooo
veur hoar
Twentse Fadoooo
En terwijl ik F de site stuur voor de ticketverkoop, zie ik
Ik ga op de fiets, om zo parkeergelegenheid te bieden aan anderen / ouderen
De voorstelling is één groot feest